Pffft...Woensdag 8 april 2015. What a day! :(
Om 11:00 naar de (chirurg) dokter van de huisartsenpraktijk om na 2 jaar eindelijk eens de 2 resterende bulten op mijn rug - de naam ontschiet mij even - te laten verwijderen.
Een klein uurtje later:
Zoals ik tegen Dokter van Weert en zijn "leerling-dokter" zei: "pijnlijk? Nou ik ben überhaupt niet kleinzerig! Maar, als je dan toch moet voelen wat er aan je lijf weggesneden wordt, dan vind ik een endoscopie toch interessanter; dan hoor ik niet alleen wat jullie zeggen maar kan ik ook méékijken op de monitor!" Er klonk effe iets van nou ja...:/ Maar toen zei ik: "En nu maar hopen dat mijn Monnikkapspier oftewel musculus.... musculus... kan ik er niet op komen, ondanks 2 jaar anatomie op de balletschool... Musculus... verdorie, maar dat is ook bijna 50 jaar geleden!" De dokter fronste zijn wenkbrauwen en werd er een musculus x (ontschiet mij weer) geopperd waarop ik stellig zei : "nee, no way! Die zit daar en daar, insertie daar en oorsprong op het schouderblad!" "Zo!? " zei de dokter, "je hebt er echt wèl verstand van! Ummm weet jij het?" vroeg hij aan de "leerling-dokter" - overigens een snoepje - die helaas geen idee had. "tja, " vervolgde de dokter, weer met gefronste wenkbrauwen, "voor mij is het ook al bijna... 40 jaar geleden... Musculus Trapezium of zo?" :D Al met al, stond ik na 55 min ( ipv de geplande 30 min) weer buiten na een hartelijk en lachend afscheid. :)
Thuisgekomen trof ik Bobby (de hond) aan die op apegapen lag. Nou ja, voor het eerst in een jaar echt helemaal alleen 2 uur thuis achtergelaten dus... maar na een uurtje in de zon op het balkon zag ik Bobby zienderogen achteruit gaan, weer rillend met buikkrampen en ogen die mij constant in de gaten hielden en waarachtig "help, help me!" riepen. :(
Om 14:45 konden we bij de dierenarts terecht en om 15:30 stonden we met een 3 weken medicatie weer buiten. Diagnose weer onzeker, maar dankzij de ruim € 90 kostende bloed analyses in ieder geval met een paar zekerheden : zware bloedarmoede (norm 55-75, bij 10 dood, resultaat 17) wat wèl te behandelen is, en slechts matige afwijkingen van lever- en nierfuncties. Dus niet hopeloos tenzij er - zoals 12 dagen geleden bij de spoedkliniek gedacht werd - mogelijk interne bloedingen zouden zijn. Maar dat is het dus niet omdat Bobby dan weldegelijk binnen 24 uur wijlen geweest zou zijn. Of, en dat blijft mogelijk, er ergens een of andere gezwelloze kanker zou zijn die dus niet "voelbaar" is.
Afijn, € 164 armer, ik met Bobby in de tas - want hij liep voor geen meter - naar de Garstkamp effe een neut halen. Bobby lekker uitgevloerd in het zonnetje leek alweer aan beterhand te zijn want kwispelend liep hij achter mij aan naar huis. Dat wil zeggen: Zo'n meter of 30 dus, om dan letterlijk om te vallen. Dus, Bobby weer in de tas. Wilde de tas oppakken en toen deed het in mijn rug "KRAK" en ik voelde de volgende minuten het bloed al onder en door het pleister langs mijn rug druppelen. In mijn inschatting was er vast een hechting geknapt of doorgeschoten. :(
Thuis gekomen een vervangend gaas met pleister gemaakt en door de buurvrouw laten vervangen. Maar na 10 min. voelde ik weer nattigheid en met handspiegel kon ik zo zien dat zelfs mijn poloshirt al onder het bloed zat. :( Dus zaten we - na ruim 20 min telefonisch overleg met de centrale Doktersdienst - om 21:00 bij de dokterspost in het AMC om 10 minuten later weer buiten te staan met een absorberend en aangespannen drukverband. De hechtingen waren nog intact maar de incisie (de snede) was iets (verder) opengescheurd. :/
Al met al kon ik om 24:00 Bobby alsnog even buiten laten om vervolgens met zijn tweeën afgemat het bed in te duiken.
Vandaag, donderdag, ging het met Bobby ietsepietsie beter in De Garstkamp en heb ik van Ed een rollator met mandje in bruikleen gekregen zodat Bobby niet in de tas - op mijn schouder c.q. rug - moet. Dàt scheelt echt! Maar elk voordeel heeft zijn nadeel! :D
Onderweg naar huis werd ik constant al op meters afstand aangehouden met de vraag wat mij overkomen is dat ik nu een rollator nodig heb!
Nou ja, het is natuurlijk óók mijn rug, maar het is feitelijk voor Bobby! Vorige week was mij al tig keren gezegd dat ik voor Bobby maar een soort kinderwagen moest nemen. Waarschijnlijk was ik dan ook constant op een paar meters afstand al aangehouden maar dàn waarschijnlijk met felicitaties "hé? opa geworden???" :D
Overigens, buiten de medicijnen heeft de dierenarts geadviseerd om Bobby tartaar, biefstuk en lever enzo ipv blikvoer te geven. Hans gelijk naar AH om tartaartjes kopen! Van één tartaartje (100gr) eet Bobby nog niet de helft op (2 x dagelijks) maar de katten eten de rest op! En dan eet Bobby wel een kleine portie blik kattenvoer op ! :D
