Dans Ballet for Life
Vanaf vanavond in Carré: Ballet for Life // Julien Favreau – tenger, blond, blauwe ogen – vertolkt in de voorstelling Freddie Mercury // Dat betekent „veel geven, heel veel geven”
Medewerker Dans
Hij lijkt in de verste verte niet op Freddie Mercury, maar Julien Favreau – tenger, blond, blauwe ogen – heeft na een keer of 300 optreden in Ballet for Life zijn 'innerlijke rockster' wel ontdekt. Vanaf donderdag danst hij de hoofdrol in Maurice Béjarts dansspektakel uit 1997, waarin de flamboyante voorman van Queen herleeft in een caleidoscopische opeenvolging van scènes die aspecten uit het leven van Mercury verbeelden: de showman, de herenliefde, en aids, de ziekte die hem velde.
In de kantine van Ballet Béjart in Lausanne bekent Favreau dat hij aanvankelijk geen fan van Queen was. „En toen Béjart zei dat ik deze rol moest doen”, lacht hij, „was ik jong en verlegen. Mijn Freddie was destijds te clean. Nu voel ik me goed in mijn rol, ik heb geen remmingen meer. Ik ben van de muziek gaan houden, krijg er energie van. Op een dynamisch nummer als Radio Gaga kan ik helemaal losgaan.”
Voor de vierde keer nu presenteert Ballet Béjart Lausanne in Amsterdam Ballet for Life, een voorstelling over jeugd en hoop, maar paradoxaal genoeg wemelend van de illustere doden. Maurice Béjart (1927-2007) liet zich inspireren door podiumbeest Mercury (op 45-jarige leeftijd overleden in 1991), in wie hij overeenkomsten zag met zijn muze en geliefde, de charismatische danser Jorge Donn (overleden in 1992, ook 45). Én met componist Wolfgang Amadeus Mozart, net als Mercury en Donn een man met gevoel voor theater én jong overleden, op 35-jarige leeftijd in 1791. „Ik ben ervan overtuigd”, zei de choreograaf hierover zelf, „dat in het niemandsland dat we allemaal vroeger of later zullen betreden, Freddie Mercury en Mozart nu en dan samen aan het klavier zitten.” Gianni Versace, verantwoordelijk voor de kostuums, werd een half jaar na de première in 1997 vermoord.
Met de dood als rode draad is Ballet for Life toch een opgewekte, wervelende show, soms ontroerend, bijvoorbeeld als Donn op filmbeelden even tot leven wordt gewekt, dan weer bombastisch en gevaarlijk naar kitsch overhellend, net als de clips en stadionspektakels van Mercury en kornuiten.
„Na Boléro, dat we ook weer naar Amsterdam brengen, is Ballet for Life een van de meest populaire balletten van Béjart”, aldus Gil Roman, de huidige artistiek leider van Ballet Béjart Lausanne, in zijn kantoor. Het geheim? „Het is een stuk dat publieksgroepen verbindt; jong met oud – Queen is ondertussen iets van de oudere generatie, jongeren ontdekken de muziek weer – dansliefhebbers met muziekfans.” En inderdaad: de Nederlandse fanclub van Queen meldde al in november dat Ballet for Life weer naar Nederland zou komen.
Zo doet Ballet for Life de reputatie van Maurice Béjart eer aan. Hij was de choreograaf die in de jaren zestig al zijn voorstellingen uit de theaters haalde, om ze in sportpaleizen en congreszalen aan een groot en jong publiek te tonen. Als ras-eclecticus mixte hij dans met circus, yoga, popmuziek en Oosterse filosofie. Een hoogtepunt uit zijn oeuvre is Le Sacre du Printemps uit 1959, een viering van de seksualiteit, destijds nog een gewaagd onderwerp.
Vanaf het ontwaken van het grote dansersensemble op It’s a Beautiful Day tot en met het optimistische slotnummer The Show Must Go On (uiteraard ontbreekt Bohemian Rhapsody niet), zapt Ballet for Life vlot voorbij.
Aan Favreau de taak om, avond aan avond, alle aandacht op te eisen, zoals Mercury dat deed. „Veel geven, heel veel geven”, is de oplossing van de danser, „en steeds die rol blijven spelen. Freddie dansen is moeilijker dan een gewone balletrol.”
In 1992, vlak na de dood van Jorge Donn, bezocht Maurice Béjart het nabij Lausanne gelegen Montreux, waar hij uitkeek over het meer van Genève. Kort daarop kwam het album Made in Heaven uit, met de laatste nummers die Queen een jaar eerder opnam met de toen al zwaar zieke Mercury. Tot Béjarts verwondering sierde het panorama dat hij pas nog had bewonderd de cover. Uit die ‘ontmoeting’ met Queen is Ballet for Life geboren.
In Montreux nam Queen sinds 1978 alle albums op in de studioruimtes van het casino. Tegenwoordig is het stadje een bedevaartsplaats voor Queenfans, die zich laten fotograferen bij het groteske standbeeld van Mercury aan de oever van het meer of ongegeneerd de privétuin binnendringen waar hun goden grote feesten gaven. Sinds december 2013 is in het casino een permanente tentoonstelling ingericht. Achter een enorme mengtafel kunnen fans even dromen dat zíj ‘aan de knoppen’ van hun favoriete band zitten.
Ballet Béjart Lausanne, Theater Carré: 13/3 t/m 20/3. Programma I: Ballet for Life, Programma II: Boléro, Light.
Ballet for Life is een perfecte voorstelling voor beginners: populaire rock van Queen wordt gecombineerd met modern ballet. De in 2007 overleden choreograaf Maurice Béjart staat erom bekend dat hij ballet toegankelijk maakt voor een groot publiek.
Als ras-eclecticus mixte Béjart dans met circus, yoga, popmuziek en Oosterse filosofie. Een hoogtepunt uit zijn oeuvre is Le Sacre du Printemps uit 1959, een viering van de seksualiteit, destijds nog een gewaagd onderwerp.
