Hij leve hoog... leve Koning Willem Alexander!
Toen ik in 1971 het eerste Koninginnedag defilé bij Paleis Soestdijk op tv zag moest ik wel wennen. Of was het aanpassen?
Tja, ergens vond ik het wel interessant, maar vooral vreemd. (Of omgekeerd?)
En daar kwamen tig Zeeuwse Meisjes van de Margarine. Tenminste, zo kende ik sinds 1970 zeeuws meisje (van de margarinefabriek) Die was blijkbaar niet in Vlissingen want daar waren mijn ouders en ik zeker 10 keer met de Flandria “Sintanneke’s boot” vanuit Antwerpen op dagtocht geweest. En juist omdat ik folkloristische toestanden zoals de Gilles van Binche maar ook Flamenco, Berjoska uit Rusland en veel meer folklore fascinerend vond, waren Zeeuws meisje en Käse Antje mij verdacht veel “zwarte Piet” bedrog eigen. Maar dat terzijde.
Een paar jaar later zag ik Willem Alexander de trappen afrennen om iets te pakken. Maar er was geen geluid behalve het commentaar van de NOS en de kakofonieën van al die aankomende, voorbijgaande en wegebbende fanfares.
Misschien is het inbeelding! Maar ik meende Koningin Juliana iets knarsetandend tegen Prinses Beatrix m “entre-nous” toe te bijten en Bernhard bijna zijn pijp stuk te bijten van ingehouden lach. Die beelden bleven mij bij omdat ik mij afvroeg wat W.A. buiten beeld nou gedaan had.
Een sketch van Wim Sonneveld als “lakei” bij het defilé heeft mij altijd gelinkt met W.A.! Sonneveld zei (ongeveer) : “en daar kwamen weer 12 Drentse Krentemikken! ...Nou die werden achter de Rododendrons gemikt! “ 😃😂🤣❗️ Dus zag ik in mijn fantasie WA de trap af rennen om Drentse Krentemikken op te rapen en achter de Rodendendrons te mikken.
Het bleef natuurlijk een raadsel en vraag wàt WA deed, Koningin Juliana haar dochter toespitste en Bernhard deed lachen. Maar een aantal jaren later was er een persmoment in Lech bij de Wintersport/vakantie van het koninklijk huis. Blijkbaar duurde het erg lang om “de” officiële persfoto te maken en op gegeven moment was het WA mooi geweest en begon hij, terwijl de NOS camera liep, sneeuwballen naar de fotografen te gooien waarop Beatrix onthutsts, dan bitsend ingehouden riep: “SANDER, Sander [geluid werd geknipt]....!”
Toen dacht ik: Dàt gaat een leuke koning worden! Een beetje zoals ik: alle protocollen, eerbetuigingen en “come-il-faut” geheel eigen, met de paplepel ingekregen, maar als “ik” iets “onzin” vind... nou pech dan.
Het opmerkelijke is overigens dat ik als 🤔 7 jarige dat ook was! Het hele verhaal (uit mijn biografie staat op 3 1/2” floppies en net een drive gekocht om het op IPad terug te zien,komt asap!)
“Op een dag kwam ik beneden bij Pepé [was goudsmid/ juwelier] binnengelopen en trof Mathilde Schooiens (later Schepene, later Burgemeester van Antwerpen) die een diamanten collier aanpassen was. “Awel Danny??? Wat is het? Vind ge dat collier niet schoon?” Ik antwoorde: “Ja, dien collier wel, mor dât kleedje dâ ge aan hebt, nu is’t zoprecies een madam van een een caféke.”
Pepé en mijn moeder die er ook was kregen zowat een hartaanval en begonnen na “Mor Dannyyyy!,” zich te verontschuldigen voor mijn stout en frank gedrag,....! Mathilde barstte in lachen uit! En zei: “Nee madam De Leeuw! Iin tegendeel! Die moet later mijnen adviseur worden! Niet alleen in mode en smaak maar zeker in politiek!
12 jaar later zou zij mij als Schepene van Onderwijs gered hebben toen ik uit het Stedelijk Onderwijs gezet zou worden. (Ook geweldig echt waar verhaal) En weer 3 jaar later toen ik “noodgewongen” 👋 tegen de Balletschool zei en het bij de Inspectie, dus Schepene van Onderwijs kwam, kreek ik een telefoontje van “Mathilde Schrooiens, die van dâ kleedje gelijk van een madam van een cafeeke, weet ge nog wel?” En natuurlijk wist het! Maar ze wou vóór in naar Amsterdam zou verhuizen tòch een tas koffe in... den Toufait? want mijn vader was garçon in de Londres... met me willen hebben.
Ik was 17 geworden, “maar “mannen” gelijk gij Danny, die hebben we hier nodig!” Terwijl hiel Antwaarpe bleef staan en omzien. “HEDDE DÂ GEZIEN.?? En dat durft in klaar lichten dag op straat lopen! Ja madam, ik zou die zijn kallot veranderen in nen kletskop! ....”
Waarom die koffeklatch niet doorgegaan is weet ik niet. Of zij was verhinderd of iets anders... Maar haar woorden over de telefoon zijn ingegrift.
Wat heeft dat met Koning Willem Alexander te maken? Nou, ik ken hem niet persoonlijk, überhaupt niet, alleen van tv! Maar ik denk, “denk!” dat hij soortgelijke ervaringen heeft.
De waarheid zeggen is niet altijd come-il-faut maar vaak hoe pijnlijk ook, een ware opluchting naast al het gesmoes en vaak “onschuldig🙄” gehuichel.
