"Toif is toth meneir"

"Toif is toth, meneir..."

Een van de sterkste acts van Toon Hermans die zogenaamd als goochelaar auditie doet in Carré. Ik moet er na 50? jaar nog steeds om lachen.  Samen met Buster Keaton en Harrold Loyd de onbeschrijflijk tragische komediespelers.

Maar hoe is het eigenlijk als je tot de onverwachte conclusie komt dat je duif dood is?  Ik weet het nu. 

Vier dagen geleden ontdekte ik een duif in de patio van ons Cultureel Centrum Gouden Leeuw waar ik behoorlijk aan het snoeien en mossenvrij aan het maken ben naast de complete renovatie van keuken en zalen.  Zat ie te broeden?  Want met onze straatkatten... Maar toen ik dichtbij kwam wandelde hij weg en er lagen geen takjes die duiven als nest zien.  

De volgende dag zag ik hem weer in de tuin wandelen.  (Op voorgrond links op foto) En de dag daarna werd ik binnengeroepen want die duif was binnen gewandeld en zat in de keuken voor de glazen deur naar buiten te kijken. Om de deur te openen moest ik de duif even weg duwen en toen merkte ik dat hij een gebroken vleugel had. Hij had aan beide poten een ring, een rode en een groene en dus moet de eigenaar te traceren zijn.  Maar daarvoor moest ik de duif pakken en ik weet wel hoe het moet maar met een gebroken vleugel is het toch effe wat anders.  Ik kon de nummers niet lezen omdat mijn leesbril zoek was, maar duifje wandelde daarop rustig de tuin in om op een afstandje mij aan te kijken en zelfs terug naar mij toe te komen.  Zieltje... Maar toen was mijn conclusie dat het beestje al die dagen dus niets gegeten moest hebben.  Naar Albert Heijn om "popcorn-" mais, zonnebloempitten en nog een tamelijk duur zakje "pittenmix" te halen want het assortiment diervoeding is beperkt tot katten-, honden- en konijnenvoer.   Maar vreemd genoeg, de mais en zonnebloempitten moest hij niet hebben.  Ik had het in een schaaltje gedaan en er mee geschud zoals duivenmelkers dat op hun dak of plat doen maar ja, dat is dan in een blik en het geluid met een porseleinen kom is natuurlijk helemaal anders. Dan maar in een glazen asbak zodat hij het kan zien. Maar als ik het dichterbij schoof kroop hij telkens weg.  Afijn, het begon te motteren en duif zat met voer onder de bank.  Een paar uur later hield het op met regenen en ging ik even kijken.  Zo te zien was het eten onaangeroerd en duif zat helemaal in de hoek.  Toch maar even voorzichtig pakken en bij het voer zetten.  De duif reageerde niet. En toen werd het mij duidelijk waarom: duif is dood.  :(

Gisteren waren we in Café de Jaren en ging ik even op het terras een sigaretje roken. Komen er 2 stadsduiven aangerend die heel brutaal kwamen kijken of ik niet wat te nassen voor ze had.  En dat had ik ook niet. Tenminste, niet daar. Hier bij ons mais en pitten te over omdat "mijn" duif wijlen is.

Ga zo bericht achter laten bij de Nederlandse Postduiven Bond.  En hoop ik maar dat het niet toevallig de lievelingsduif van een kind is.