Daar gaan we weer. :D nee serieus, na de kritiek op Rosencavalier in Glyndebourne schijnt het opeens "not done" te zijn om iemands " verschijning " te beschrijven! ??? Nou, sorry hoor, ik ben het helemaal eens met de criticus Rupert Christiansen van de "Telegraph" ( http://www.telegraph.co.uk/culture/music/opera/10844053/Rosenkavalier-row-I-stand-by-every-word.html )
Wat gebeurt er: Het doek gaat op en we zien een schitterend, strak, en mooi belicht decor. Na de geënsceneerde ouverture - uitstekend, met tot mijn verrassing Bianca Castafiori van Kuifje als Annina ;) :D - zweeft het decor om en komen we in een schitterende balzaal. De costumes zijn letterlijk en figuurlijk schitterend, spetterend, éclatant op zijn schoon Vlaams! ;). En dan komt het... :( Alfredo moet zo opkomen en wat verschijnt er? Een nijlpaard in witte broek, wit hemd, en rose-achtig vest. Hoe kleed je een nijlpaard: in Fantasia van Walt Disney dus met diep roze spitzen (balletschoenen) en een dito roze tutu. Ja, als kind op de Balletschool en nu 50 jaar later, krijg ik tranen van ontroering bij het zien van die beelden. Maar als er een Hypopotamus in het wit, het toneel van la Traviata op komt dribbelen met een "lichte" vorm van o-benen.... :(
ja, de regie en vooral de choreografische zetting van het koor met brindisie was niet bepaald mijn smaak, maar absoluut perfect gedaan en uitgevoerd! Zeg maar artistieke en technische waarde (zoals bij het ijsdansen , ook niet altijd mijn smaak) 8,9/10 !
Maar dan krijg je na alle champagne dat je met Violetta en Alfredo alleen overgebleven blijft zitten. En dan kan je geen afleiding bij het decor, de glinsterende costumes of de belichting vinden. Je moet naar dat overigens zéér matig zingende nijlpaard kijken. :( En, dan zou de vlam in de pan moeten slaan tussen die twee èn het publiek. Noppes dus!
[terzijde annecdote maar weer : Ja, okay, Pavarotti was ongeveer op die leeftijd in 1967 wel 2x, wellicht zelfs 3x zo walgelijk vet. En toen ik in 1995 Pavarotti live op Miami SoBe alle kaskrakers hoorde zingen dacht ik: "nou ja, met gesloten ogen valt er toch nog te genieten." En toen meer dan de helft van de 10.000 (?) toeschouwers na afloop reeds verdwenen was, bleven een aantal diehards "we want more" scanderen. En verdomd! Na ruim 10 minuten kwam het orkest weer met grote haast teruggesneld, ontstond er een soort euforie en jawel, daar kwam Luciano weer op. Rokkostuum jas uit, in zijn wit behoorlijk nat bezweet hemd. Helemaal niet flatteus dus, en dan zingt hij als toegift: "Una furtiva lacrima". Kijk, dàn kijk je met tranen over je wangen, koude rillingen over je rug bij 29° C, en vergeet en vergeef je dat hij onmogelijk dik is.]
Maar deze tenor is noch snoezig zoals bij Walt Disney, noch een Pavarotti! Ondanks alle moois op het toneel, blijf je naar een MATIG zingend nijlpaard kijken. En ondanks een tamelijk goed doorgezette personenregie, slaat er volgens mij überhaupt niet eens een vonk over tussen het paar op het toneel, laat staan de vlam in de pan en, ja sorry, dus ook niet tussen publiek en toneel. In het begin viel er wel geregeld applaus tijdens een attacca, maar later, op de geijkte applaus stiltes, bleef het stil. En, weer eerlijk gezegd, ik kreeg dan ook weer knikkebol momenten. Ja, dat ligt aan mij! :D een normaal mens kan langer dan 15 minuten naar oersaai of oerlelijk (zoals gisteren bij Cosima) gekweel luisteren. Blij dat ik géén normaal mens ben! :D
Zoals altijd, bekijk ik het programma pas na afloop. Maar In de pauze heb ik nu toch maar even het programmaboekje (letterlijk twee vloeitjes groot) ingekeken. :D
ja hoor: decor Paul Gallis, ik vermoede/dacht/hoopte het, 9/10!
Costumes Yan Tax, 9/10 voor het geheel maar 1/10 om een nijlpaard in het wit te steken! :(
Belichting Marc Heinz. Een dikke 8/10! Niks spectaculairs, maar gewoon degelijk, mooi vakwerk.
En de regie van Frank Van Laeke: uitstekend! Niet altijd waar ik voor zou kiezen, maar ook dan: prima-de-luxe! Dat er geen vonken op het toneel ontstonden kan ik de regie niet kwalijk nemen. Wel vraag ik mij af waarom Bianca Castafiori ;) twee stimmlich IMO toch ondermaatse hoofdrollen (waarvan één ook nog niet om aan te zien) gecast heeft. :/
Nee, hij zong niet vals of zo, maar gewoon een mediocre "geluid" waar een Violetta IMO nooit op zou vallen, maar waar je echter letterlijk niet naast kunt kijken.
De voor mij onbekende dirigent Per Otto Johansson had mijns inziens moeite om het toch nog steeds soms logge ex LSO orkest op te juinen - het koor liep van tijd tot tijd echt vóór - maar verder klonk alles best en bij vlagen zelf meeslepend. :)
De overige cast? Geen wereldwonderen maar gewoon prima! :) natuurlijk moet ik Bianca Castafiori als Annina apart vermelden! Ik had echt gehoopt dat zij tussendoor ergens "Ha, ik lach, bij het zien van de'z schoonheid...." gemompeld zou hebben. ;) :D
Tot slot moet ik het koor behalve stimlich ook feliciteren met hun voortreffelijke uitvoering van de eenvoudige, maar doeltreffende choreografische enscenering.
Kortom: wèl gáán naar deze Traviata! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten