Componist Emmanuel Chabrier? Had ik nog nooit van gehoord, evenmin van de librettisten Eugène Leterrier en Albert Vanloo. Al tijdens de ouverture schatte ik het stuk van rond 1870-80. En dat klopte dus. Creatie of wereldpremière 28-11-1877 in Les Bouffes Parisiennes.
De muziek vind ik iets te veel legato en te weinig of geen pétarts alla Offenbach. Of het aan de dirigent Patrick Fournillier of aan het Residentie Orkest lag, het was IMO over het algemeen veel te "mooi" en te legato en al kende ik het werk niet vond ik sommige delen ook te langzaam en te breed uitgemeten. Misschien toeval maar de 30 min pauze begon ook 10 minuten later dan aangekondigd.
De teksten zijn typisch Franse bouffonnerie, net als bij Offenbach. De grootste gein vond ik de namen van de protagonisten die zichzelf altijd voorstellen en mij ook telkens - als enige? - een lach ontlokte. En ja, daarvoor moet je toch Frans met de paplepel gehad hebben om dat te snappen. Het is ook niet te vertalen hooguit uit te leggen. Dat de koning Ouf 1 oftewel "Oef de eerste" is, dat snapt men misschien wel maar namen als Hérisson de Porc-Épic dat klinkt dus als porc-qui-pique oftewel stekelvarken en Laoula klinkt als "la Oula" en ou-la-la staat voor nou-nou met vette knipoog. De Moulin Rouge was erg ou-la-la! ;) Koukoulit klinkt als "kiekeboe in bed" enz.
De enscenering en het decor zitten vol grapjes en de kostuums en de kapsels zijn beeldig én grappig. Wat dat betreft mijn respect voor het team en vooral voor Laurent Pelly die voor de regie én de kostuums tekende. Mijn enige teleurstelling is dat ik het allemaal net te netjes, bijna chique vind. Maar na wijlen Jerome Savari bij de Opéra Comique Paris die letterlijk de ene pétart na de andere liet knallen, is bijna alles te netjes of, en dat komt helaas ook voor, banale schmierende onderbroeken lol.
Wat de bezetting betreft: stimmlich, muzikaal en acterend: uitstekend tot meer dan goed. De "Hosen rolle" van straatventer "Lazuli" :D (kent u Lapis Lazuli, het groene goud?) gaat Stéphanie d'Oustrac inderdaad goed af. En als ik haar repertoire-lijst bekijk, ben ik wel geïnteresseerd om méér van haar te zien en te horen. Vanavond viel dat overigens knap tegen omdat ze sommige stukjes duidelijk markeerde. Ja, bij een generale ben je nog steeds niet verplicht om voluit te zingen en het wordt ook nog steeds niet als voorstelling betaald. Een praktijk waar ik telkens mijn twijfels over heb. Tot 20 jaar geleden was een generale repetitie altijd voor een lege zaal met een paar dozijn intimi. Terecht is men daar van afgestapt en wordt het nu als enige try-out kans gezien. En, vooral bij een komedie of klucht, van groot belang om de zaalreacties te peilen. Vanavond waren de lachers en dijenkletsers blijkbaar afwezig? Oh, ja toegegeven, er was er één die bij de namen telkens weer een Thaise 555! ontviel. ;) (verklaring: 5 in Thais is Ha. En in Thaise Facebook e.a. berichten zie je ook vaak 555! of 555+ staan. :D :D :D ) En menig visueel grapje viel eveneens in goede aarde maar bleef bij beschaafd ingehouden lachje of goedkeurend gegrinnik. Maar gedurende de slotmaten van de drie aktes brak het APLAUS al los.
Kortom! Geeft dat orkest en dirigent wat peper in hun kont! En al zijn er dus wel kanttekeningen te plaatsen (decor akte 1 en hele belichting zo kill als maar zijn kan, alsof het om een WO 1 of Therezienstadt drama gaat) en, niet onbelangrijk(!) dit soort voorstellingen horen niet in mastodont operatheaters te gaan! Hoewel ik op rij 9 zat, de gesproken teksten kwamen vaak überhaupt niet over! Ook mijn lachers om die namen kwamen dankzij de (overigens voortreffelijke Nederlandse èn Engelse) boventiteling met dus onvertaalde Franse namen. :D Nee, dergelijke werken moeten dan bij gesproken testen (en dat doen ze zelfs in de Opéra Comique Paris) gewoon iets versterkt worden. Tenzij de spelers gaan staan schreeuwen natuurlijk :(
Nee, op een generale repetitie beoordeeld: het loont écht wèl de moeite! :) GAAN DUS! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten