Komische Oper Berlin, vrijdag 11 januari 2019
Trailer: https://youtu.be/AhstbKS2Vuw
Fotogalerij: https://www.komische-oper-berlin.de/en/whats-on/a-z/die-perlen-der-cleopatra/
“It’s Nile-time, baby!” Dagmar Manzel als Pharao Cleopatra of “Königin von Ägypten“ heeft een paar probleempjes zoals een Paleisrevolte, aanhoudende catastrofale droogte, rebellie in het noorden, een nijpend tekort aan mannen en als klap op de vuurpijl dient zich een Romeinse gezant met vloot aan. Kortom, Alexandrië in crisis en “de mooiste van de wereld” heeft heel wat aan de hand en domineert over alle mannen van het land! Het geheim van haar macht, zit’m in haar parels...
Ruim 80 jaar -na de Weense premiere in 1923- is het werk dat in Berlijn een sensatie was met een legendarische theaterster Fritzi Massary in de titelrol, nu met Dagmar Manzel in de titelrol wederom een sensatie! Het werk dat door de librettisten doorspekt is met dubbelzinnigheden en satire, is van het begin tot het einde een aaneenschakeling van absurdistisch hilarische momenten. In hoeverre de teksten -op duidelijke terzijdes na- nog origineel zijn is moeilijk te zeggen, maar anno 1930 of nu, de lachsalvo’s schoten continu door het totaal uitverkochte huis.
De regie van Barry Kosky en choreografie van Otto Pichler in Las Vegas “Glitter & Glamour” stijl kostuums van Victoria Behr spetteren van het toneel van geheel zwart-wit maar hallucinerend decor van Rufus Ditwiszus.
Oscar Straus heeft een werk gecomponeerd dat als operette geboekt staat maar feitelijk een Revue is van cabaret en jazz uit de charleston tijd met laat romantische klanken en verwijzingen naar exotische opera's als Aida en als Weens componist, geboren Strauss met dubbel s, natuurlijk ook zwelgende walsen. Dirigent en arrangeur Adam Benzwi achter de vleugel laat het orkest letterlijk de -orkestbak- pan uit swingen in up-beat tempo.
Over cast in zijn geheel valt maar één ding te zeggen: na “... das Ende!” inclusief een finale reprise, 12 minuten gescandeerd applaus! De 6 heren en 6 dames ballet - vaak unisex achtig - wervelen adembenemend over die Bühne alsof het niks is. En nogmaals, in up-beat tempo van begin tot eind. En ook het koor “figureert” regelmatig ter versterking van het ballet bewonderenswaardig mee.
De rollen van Minister Pampilos (Stefan Sevenich), Silvius - een Romeinse officier (Dominik Köninger), Hofdame Charmian (Talya Lieberman) die zich regelmatig in het Engels “what the f...” verspreekt, Beladonis de Perzische Prins op sloffen (Johannes Dunz) en (Peter Runz) Marcus Antonius de Romeinse Triumvir en als dubbel rol ook Kophra, zijn stuk voor stuk heel typerend en geloofwaardige of juist knettergek. Misschien geen “weltstars des Opernwelt” maar gewoon uitstekende profi’s die de voorstelling mede dragen.
Tot slot maar dus “last but not least”, Dagmar Manzel is een fenomeen! Met 3 stemmen lokt zij het ene lachsalvo na het andere uit. Als Cleopatra zingt zij zowel als soubrette als diepe alt. En als buikspreker haar immer vergezellende kat. Behalve als het met Marcus Antonius intiem begint te worden en poeslief blijft storen, dan vliegt hij - hupsakee, effe oprotten - in de paarlen doos.
Waarschuwing voor wie denkt effe een kaartje te kopen: er stonden meerdere mensen tot aanvang vergeefs voor de deur met bordje “Kaartjes gezocht!” en naar verluid is de komende en laatste voorstelling dit jaar op 20 januari alweer bijna geheel uitverkocht. Kijk dus eerst op www.komische-oper-berlin.de om teleurstelling te voorkomen.
Ik verheug mij nu al op de aankomende voorstelling zondagavond in de Komische Oper van “Eine Frau, die weiß, was sie will“ eveneens van Oscar Straus (1932) en nagenoeg hetzelfde artistieke team met Dagmar Manzel en Max Hopp!
