Toegegeven, ik struin de laatste 15 jaar niet meer de boekhandels, antiquariaten en boekenmarkten af. Simpele reden: ik kan echt geen boek meer kwijt. Naast de 8 planken op 6,20 m héél secuur afgesteld in de woonkamer - dus 50m boeken, staan er nog grofweg 7m kookboeken en tig verhuisdozen gestapeld met... Boeken. :/
Maar toch valt mijn oog geregeld op oude boeken die "weggegooid" zullen worden of zijn, of op overschotten e.d. die mee te nemen zijn. En ja, dat trekt toch mijn oog. Zo vond ik 18e, 19e eeuwse boeken die "gebruikt" zijn, maar ook vaak restanten nieuw die blijkbaar geen aftrek hebben. Zo ook het in de titel hierboven voornoemd werkje. :)
Een opdrachtwerk van de woningbouwvereniging Rochdale. Met daarin o.a. verhalen uit de Bijlmer GRUBBEHOEVE. Afgezien dat ik de personen zoals Henno Eggenkamp inmiddels bijna 40 jaar ken, 1 mei 1973 kwam ik in Gooioord te wonen, is het een oh & ah & hé belevenis. (De verhalen buiten de Bijlmer heb ik op dit moment nog niet gelezen, maar zien er soortgelijks uit.)
Nog opmerkelijker vond ik in de introductie een aantal statistieken. Gevoelsmatig en observerende heb ik al jaren geleden aan en over supermarkten als AH e.d. geschreven dat het waanzinnig is om met aanbiedingen als 2 + 1 gratis of zelfs 1+ 1 gratis aan te komen zetten met aardappels - groenten alsof we nog in de vijftiger- kroostrijke gezinnen - jaren leven. Hoeveel mensen hebben er nog behoefte om DRIE of 2 bloemkolen te kopen??? Wat moet ik - en velen met mij - in ons uppie met 2 of 3 bloemkolen of komkommers??? Niks dus! Zet een bloemkool aan 50% korting; dan wil ik misschien een bloemkool I.p.v. Andere groente kopen.
Maar blijkbaar heb ik het mis? De Bijlmer is een-en-al kroostrijke gezinnen van 6 - 12 mensen? Ik riep telkens dat er waarschijnlijk bijna de helft eenpersoons huishoudens zullen zijn en kroostrijke gezinnen hooguit 30% zou zijn. Wat blijkt :
1-persoons huishoudens 55 %; 2 persoons 20%; een-ouder gezinnen 10 %; gezinnen 4 personen 15 %.
Met andere woorden: slechts 15+ % (een-ouder kàn ook 4+ kinderen hebben, maar zijn echte uitzonderingen) zou eventueel 3 komkommers of bloemkolen te slijten zijn!
En statistisch gezien zal 75 % dus hooguit één bloemkool te slijten zijn. Tenminste: in mijn domme Belgische logica. ;) Ik zou dus zeggen AH en consorten: doe één bloemkool of komkommer @ 50% in de aanbieding en lees het werkje "Daar waar ik woon."
woensdag 6 maart 2013
vrijdag 22 februari 2013
Yab Yum - Het Circus van de Nacht
Omdat het inmiddels de laatste voorstellingen zijn, wil ik mijn toch vernietigende kritiek schrijven. Bij opera begint het met de muziek. Al is het verhaal nog zo sterk, al zijn de zangers wereldsterren en het toneelbeeld adembenemend, als de muziek niet te pruimen is, houdt alles op. Bij musical ligt het in mijn opinie nog moeilijker. Daar begint het met het verhaal. Als dat een lappendeken is van bijeengezochte "grappen" dat begeleid wordt door lawaai dat muziek moet voorstellen, houdt ook alles op.
Het verhaal is dus géén thriller, geen erotiek, geen romantiek, maar een reeks bijeengezochte nichtengrappen die de rode draad zou moeten zijn. Nou, het was hooguit een roos draadje dat bovendien - en gelukkig - regelmatig doorgeknipt werd. Op de lollige vette grappen na waren de teksten ronduit abominabel! De dialogen van een goed bedoelde schoolvoorstelling kwaliteit, en de liedjes qua tekst wellicht nog redelijk al is er niets maar dan ook niets bij mij blijven hangen. Daar is dan het grootste struikelblok: er was geen muziek maar lawaai! Ronduit beschamend banaal lawaai dat wellicht op een verjaardagsfeestje met hoog alcoholpromillage als keihard en vet beschouwd kan worden. Zo was er om één voorbeeld te noemen een dans van de heren ganoven: Bestaande uit electische Bas tonen begeleid door monotoon op de tel geram op een koffieblik of iets dergelijks. Nou denk je na 16 maten en na 32 maten: nu komt het! Nu gaat via het keyboard al dan niet opgenomen de strijkers en het hout en koper een ondertoon of melodie brengen. Fout! Het blijft bij dat Bas lawaai en koffieblik. Zo erg zelfs dat ik als oud danser en choreograaf halverwege de ogen en oren sloot. En toch waren de choreografieën niet slecht, de costumes en decors van Jan Arntzen zeer blits en flashing en de belichtingen (ja, ik ben ook lichtontwerper) niet buitengewoon oh-ah-erlebnissen, maar smaakvol kleurig.
En daarmee kom ik op de positieve punten. ;)
De spelers deden overtuigend hun best om zo goed mogelijk over te komen. Laat ik het zo stellen: GROENEVELD, als lollige nicht had zelfs een complete cabaret scene na de pauze van eh, 10 minuten of zo, die hij overigens voortreffelijk wist af te werken. "Waar hadden het ook weer over? Oh ja...." Terug naar het verhaal. :/ Tja... Zo kan je voorstelling oprekken tot vermaak van cabaretliefhebbers.
Geen twijfel mogelijk, zij is echt geweldig. Zeker als ma Flodder, maar ook hier als Tos (?) is onze NELLY FRIJDA van lollig tot innemend. En de andere spelers zangers? Niets mis mee als ze tenminste geen onbenullige, te vette, of niet uit te braken teksten en dialogen moesten hebben die ook nog door lawaai begeleid als songs moeten overkomen.
Wat wél geweldig was waren de 4 paren met hun circus/variété acts! De echte wereldtop zit helaas in Las Vegas (Waar ik dus inderdaad met ademnood zit) en zie je rond Kerst op TV vanuit Monte Carlo. Maar deze acts waren elk op zich groots! Het eerste paar met het meisje op spitzen deed mij gelijk aan Zizi Jeanmaire in haar jonge jaren en 40er jaren films denken. Door de muziek leek het wat gedateerd maar toch, geweldig. Dan het paar aan de nieuwerwetse hangriemen. Halverwege bungelden de tranen aan mijn kin. Jeetje, als ik 40 jaar jonger was geweest had ik graag aan eens door die jongen hangend en wel genomen willen worden! ;) Ook het ballen jonglerende paar was misschien wel niet zo spectaculair, maar wel een waar genoegen. En dan is er het Nederlandse paar dat als ENIGE met naam vermeld wordt op de site. Héél goed hoor! Maar waarom worden de andere 3 paren niet met naam en biografie vermeld??? Is het niet "bon ton" om te melden dat het (waarschijnlijk) om Roemen en Bulgaren of andere oostblokkers gaat? Op Peking na zijn er geen scholen waar absolute top gymnasten, acrobaten en "variété" artiesten opgeleid worden van wereldklasse behalve in? Juist! Bulgarije, Roemenië, Oekraïne...
Wat mij betreft hadden de variété artiesten 3x mogen optreden en was het hele oelevelleverhaal van Yab Yum en de afschuwelijke bijbehorende z.g. muziek geschrapt! Had de zangers méézing nummers gegeven en ach, een stukje cabaret of verbindende mop kan ook. Met soortgelijk decor en costuums van Jan Arentzen en een goede orkestband. Dan was het een avond variété van topniveau met nederlands tintje geweest. :)
http://www.stardusttheatre.nl/index.php?page=production&id=53&pageid=fotos
Het verhaal is dus géén thriller, geen erotiek, geen romantiek, maar een reeks bijeengezochte nichtengrappen die de rode draad zou moeten zijn. Nou, het was hooguit een roos draadje dat bovendien - en gelukkig - regelmatig doorgeknipt werd. Op de lollige vette grappen na waren de teksten ronduit abominabel! De dialogen van een goed bedoelde schoolvoorstelling kwaliteit, en de liedjes qua tekst wellicht nog redelijk al is er niets maar dan ook niets bij mij blijven hangen. Daar is dan het grootste struikelblok: er was geen muziek maar lawaai! Ronduit beschamend banaal lawaai dat wellicht op een verjaardagsfeestje met hoog alcoholpromillage als keihard en vet beschouwd kan worden. Zo was er om één voorbeeld te noemen een dans van de heren ganoven: Bestaande uit electische Bas tonen begeleid door monotoon op de tel geram op een koffieblik of iets dergelijks. Nou denk je na 16 maten en na 32 maten: nu komt het! Nu gaat via het keyboard al dan niet opgenomen de strijkers en het hout en koper een ondertoon of melodie brengen. Fout! Het blijft bij dat Bas lawaai en koffieblik. Zo erg zelfs dat ik als oud danser en choreograaf halverwege de ogen en oren sloot. En toch waren de choreografieën niet slecht, de costumes en decors van Jan Arntzen zeer blits en flashing en de belichtingen (ja, ik ben ook lichtontwerper) niet buitengewoon oh-ah-erlebnissen, maar smaakvol kleurig.
En daarmee kom ik op de positieve punten. ;)
De spelers deden overtuigend hun best om zo goed mogelijk over te komen. Laat ik het zo stellen: GROENEVELD, als lollige nicht had zelfs een complete cabaret scene na de pauze van eh, 10 minuten of zo, die hij overigens voortreffelijk wist af te werken. "Waar hadden het ook weer over? Oh ja...." Terug naar het verhaal. :/ Tja... Zo kan je voorstelling oprekken tot vermaak van cabaretliefhebbers.
Geen twijfel mogelijk, zij is echt geweldig. Zeker als ma Flodder, maar ook hier als Tos (?) is onze NELLY FRIJDA van lollig tot innemend. En de andere spelers zangers? Niets mis mee als ze tenminste geen onbenullige, te vette, of niet uit te braken teksten en dialogen moesten hebben die ook nog door lawaai begeleid als songs moeten overkomen.
Wat wél geweldig was waren de 4 paren met hun circus/variété acts! De echte wereldtop zit helaas in Las Vegas (Waar ik dus inderdaad met ademnood zit) en zie je rond Kerst op TV vanuit Monte Carlo. Maar deze acts waren elk op zich groots! Het eerste paar met het meisje op spitzen deed mij gelijk aan Zizi Jeanmaire in haar jonge jaren en 40er jaren films denken. Door de muziek leek het wat gedateerd maar toch, geweldig. Dan het paar aan de nieuwerwetse hangriemen. Halverwege bungelden de tranen aan mijn kin. Jeetje, als ik 40 jaar jonger was geweest had ik graag aan eens door die jongen hangend en wel genomen willen worden! ;) Ook het ballen jonglerende paar was misschien wel niet zo spectaculair, maar wel een waar genoegen. En dan is er het Nederlandse paar dat als ENIGE met naam vermeld wordt op de site. Héél goed hoor! Maar waarom worden de andere 3 paren niet met naam en biografie vermeld??? Is het niet "bon ton" om te melden dat het (waarschijnlijk) om Roemen en Bulgaren of andere oostblokkers gaat? Op Peking na zijn er geen scholen waar absolute top gymnasten, acrobaten en "variété" artiesten opgeleid worden van wereldklasse behalve in? Juist! Bulgarije, Roemenië, Oekraïne...
Wat mij betreft hadden de variété artiesten 3x mogen optreden en was het hele oelevelleverhaal van Yab Yum en de afschuwelijke bijbehorende z.g. muziek geschrapt! Had de zangers méézing nummers gegeven en ach, een stukje cabaret of verbindende mop kan ook. Met soortgelijk decor en costuums van Jan Arentzen en een goede orkestband. Dan was het een avond variété van topniveau met nederlands tintje geweest. :)
http://www.stardusttheatre.nl/index.php?page=production&id=53&pageid=fotos
woensdag 16 januari 2013
Wie mijn paard slaat, slaat mij!
Uitdrukkingen, gezegdes en spreekwoorden zijn al eeuwen oud. Vaak al zo oud dat niemand nog weet waar het om ging of wat het voorwerp of werkwoord was resp. betekende. Alleen de intentie lijkt wel te kloppen. In veel Jiddische uitdrukkingen is er sprake van een metafoor die bijna niet uit te leggen is. Ook in Antwerpse uitdrukkingen zit vaak een metafoor. Maar sommige Antwerpse uitdrukkingen zijn onverklaarbare onzin, tenzij je de ironie ervan aanvoelt. Voorbeeld: u komt op visite, en na de verwelkoming met alle obligate vragen en antwoorden als "en? hoe is't er mee? alles goe?" zegt de gastheer: "Allez, bon, pakt nen stoel, en staat een bitje.” [= beetje. Wil zeggen: welkom maar niet te lang blijven (ouwehoeren/beklagen/roddelen...)
Natuurlijk kennen we allemaal uitdrukkingen als "wie het schoentje past, trekke het aan" , "ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is" en, daar gaat het mij nu vooral om, "wie mijn paard slaat, slaat mij!"
Gek genoeg hoor je het zelden gezegt worden, terwijl het net als die beroemde splinter en de balk in het eigen oog, elke dag, overal voorkomt. Neem nu de nieuwbakken Antwerpse Burgervader wiens naam ik niet zal noemen: menig columnist van niet nationalisch Vlaamse signatuur heeft het natuurlijk druk met spijkers op laag water zoeken naar de smaak van NV-A stemmers of ronduit het manneke in zijn calsonneke (onderbroek) te zetten tot grote pret van niet NV-A fans. Zo stond er in De Morgen een column met het verzoek 'mans naam niet meer te gebruiken. (Meneer de burgemeester's naam blijkt het laatste half jaar alle records gebroken te hebben in alle media.) En lap zeg, gelijk stromen de reacties het digitale net op. Als een sneeuwstorm! De eerste reacties zijn zuur, de latere gniffelend en dan gaat het balletje rollen. Dan komen de eerste persoonlijke reacties! En reken maar, wie MIJN burgemeestertje slaat, slaat MIJ! Ad Honimen!
Dat ik tòch een Antwerpenaar ben is wellicht debet aan mijn neiging om dan is goe mê hun voeten te gaan spelen, maar na 43 jaar in Amsterdam vraag ik u af waar de humor gebleven is vandaag de dag, dat vraag ik u af. ;)
Via-via belande ik door Google bij de site van de Vara, en wel bij vraag en antwoord, de uitlaatklep dus, naar aanleiding van een uitzending van "Kassa!" waarbij een vergelijkend onderzoekje naar supermarkten een lawine aan "wie MIJN supermarkt slaat, slaat MIJ!" Een "deskundige" die schijnbaar een Plus supermarkt stroman is, had zich laatdunkend over de Aldi en Lidl uitgelaten. Kabaam! Ad Hominem! Één reactie was opvallend anders; een observatie. "Hoe opvallend merkwaardig het was dat zoveel mensen voor die (of de andere) supermarktketen op de barricaden sprongen en gingen verdedigen". Inderdaad, het is "hun" eigendom niet, maar net als dat paard - dat ook niet persé hun "eigendom" hoeft te zijn.
Waarom zouden al die bedrijven op hun sites een MY..... of MIJN...... Log-in laten instellen? :D
Natuurlijk kennen we allemaal uitdrukkingen als "wie het schoentje past, trekke het aan" , "ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is" en, daar gaat het mij nu vooral om, "wie mijn paard slaat, slaat mij!"
Gek genoeg hoor je het zelden gezegt worden, terwijl het net als die beroemde splinter en de balk in het eigen oog, elke dag, overal voorkomt. Neem nu de nieuwbakken Antwerpse Burgervader wiens naam ik niet zal noemen: menig columnist van niet nationalisch Vlaamse signatuur heeft het natuurlijk druk met spijkers op laag water zoeken naar de smaak van NV-A stemmers of ronduit het manneke in zijn calsonneke (onderbroek) te zetten tot grote pret van niet NV-A fans. Zo stond er in De Morgen een column met het verzoek 'mans naam niet meer te gebruiken. (Meneer de burgemeester's naam blijkt het laatste half jaar alle records gebroken te hebben in alle media.) En lap zeg, gelijk stromen de reacties het digitale net op. Als een sneeuwstorm! De eerste reacties zijn zuur, de latere gniffelend en dan gaat het balletje rollen. Dan komen de eerste persoonlijke reacties! En reken maar, wie MIJN burgemeestertje slaat, slaat MIJ! Ad Honimen!
Dat ik tòch een Antwerpenaar ben is wellicht debet aan mijn neiging om dan is goe mê hun voeten te gaan spelen, maar na 43 jaar in Amsterdam vraag ik u af waar de humor gebleven is vandaag de dag, dat vraag ik u af. ;)
Via-via belande ik door Google bij de site van de Vara, en wel bij vraag en antwoord, de uitlaatklep dus, naar aanleiding van een uitzending van "Kassa!" waarbij een vergelijkend onderzoekje naar supermarkten een lawine aan "wie MIJN supermarkt slaat, slaat MIJ!" Een "deskundige" die schijnbaar een Plus supermarkt stroman is, had zich laatdunkend over de Aldi en Lidl uitgelaten. Kabaam! Ad Hominem! Één reactie was opvallend anders; een observatie. "Hoe opvallend merkwaardig het was dat zoveel mensen voor die (of de andere) supermarktketen op de barricaden sprongen en gingen verdedigen". Inderdaad, het is "hun" eigendom niet, maar net als dat paard - dat ook niet persé hun "eigendom" hoeft te zijn.
Waarom zouden al die bedrijven op hun sites een MY..... of MIJN...... Log-in laten instellen? :D
maandag 12 november 2012
Spruitjeslucht en de geur van spruitjes.
Toen ik in 1970 in Amsterdam kwam wonen werd ik met allerlei "vreemde" Hollandse gebruiken geconfronteerd. Zo had mijn hospita van mijn eerste adres, Koninginneweg - boven boekhandel Bas- een petroleum stelletje waarop dagelijks gesudderd werd. Mijn hospita was geen Amsterdamse maar Nijmeegse en verzekerde mij dat je niet kon koken zonder dat olijfgroene geëmailleerde ding. Zoals altijd, de geur van je eigen lichaam, huis of stal, die is je eigen. Zelfs al hebben anderen de wensdroom om een houten wasknijper op hun neus te zetten. Menigmaal besteeg ik aanvankelijk de trap naar 2 hoog bijna brakend van de petroleumlucht. Maar zoals gezegd en bekent, alles went.
Op een dag besteeg ik de trap snuivend en bijna kokhalzend wegens een wel héél vreemde lucht. Haar zoon en dochter, beiden zo rond de 15 jaar, die als ik de trap op kwam geheid even, met het hoofd om de deur kwamen groeten, stonden al bovenaan de trap met hun vingers hun neus dichtknijpend. "Bag mneer Baniel, be eten banafond zpruitjes, baaaah" en "wij lusten geen sdink zpruitjes" vulde zoontje aan. Daarop kwam mijn hospita het portaal op: "Zo, goedenavond meneer Daniel. U als Belg weet vast wel hoe lekker spruitjes zijn, niet?" Nog voor ik überhaupt iets kon antwoorden verwees zij mij van mijn kamer richting de tegenoverliggende keuken. Alsof ze sim-salabim, een konijn uit een hoge hoed ging toveren, haalde zij het deksel van de pan op het petroleumstelletje. Een grote dampwolk ontsteeg de pan en vulde niet alleen de keuken maar ook de overloop. En, het was niet alléén maar damp! Een werkelijk misselijkmakende geur vulde het pand. "Bwaaaaah, getverderrie gatver...." klonk het op de overloop en zoon sloop zich op het toilet op. Nou ben ik nogal gewend om deftig beschaafd over te kunnen komen, maar toen kwam de smoes "Even mijn jas uitdoen" goed te pas. Mijn god zeg! De geur van bloedworst oftewel beuling in Antwerpen resp. boudain in Parijs deden mij vaak slikken om opkomende oprispingen tegen te gaan, maar dit was echt verschrikkelijk! In mijn kamer schoof ik zo stil als mogelijk het raam omhoog. Het houtje van ongeveer 10 cm dat het raam normaliter openhield was onvoldoende dus, ... 3 boeken als alternatief, werden behoorlijk beschadigd. Maar jawel, "ik kon mijnen kop buitensteken" zoals we dat in Antwerpen zeggen.
Het gonsde als een bijenkorf in mijn hoofd: hoe voorkom ik haar te beledigen, hoe kom ik hier weg, en, hoe voorkom ik dat als culinaire Belgische meneer "effe proeven meneer Daniel!" werkelijk misselijk zou worden? Let wel, zoontje had zich al op het toilet opgesloten! Heden ten dagen kom je met een smoes van "krijg net een telefoontje" wel aan uitstel van executie, maar in 1970 waren er geen mobieltjes en de enige telefoon was op 1 hoog nota bene. Nog met mijn kop buitenhangende hoorde ik het bekende "klop, klop-klop-klop!" op de deur. "meneer Dániel, bent u daar?!" ( Tja, waar anders? ) Ik zweer u, ik kan niet liegen! Maar toen floepte het eruit, mijn jas pakkende: "Oh mevrouw het is al zes uur? Helemaal vergeten, ik heb om half zeven repetitie!!!" en stormde de kamer uit. "U heeft uw sjaal vergeten meneer Daniel, en het wordt koud hoor!" riep de hospita terwijl ze het ding langs de trap liet vallen.
De volgende dag kwam zoontje aankloppen. Ik zie hem nog binnen komen... :) Zoals altijd ging hij zonder iets te zeggen eerst mijn boeken - met schuin hoofd - bekijken. Met rug naar mij toe klonk het opeens: "Zo, u hebt zich er gisteren mooi tussenuit gewerkt!" Hij draaide zich om en voor het eerst (denk ik) keek hij mij staalrecht in de ogen. Nu had ik de neiging om weg te kijken... maar hield vol. De sterkste wint? Plots liet ie zijn blik vallen. En zei toen: "Kunt u ons moeder niet leren koken? Want zij kan der echt niks van. "
Ander verhaal! Hoewel mijn echtgenoot Hans, nu, na bijna 40 jaar met mij en de belgische familie nog steeds geen spruitjes wil eten, ook al is er geen spruitjeslucht, ben ik gek op spruitjes. Er staan in de Allerhande van AH van november een aantal tips en recepten met spruitjes die kloppen. Maar er staat ook een opmerking dat kastanjes en geroosterde amandelen ideaal zijn bij spruitjes. Nooit bij stil gestaan. Maar op kerst eten wij kalkoen gevuld met o.a. kastanjes, en daarbij spruitjes. En dàn smaken die spruitjes des te beter! :)
Het gonsde als een bijenkorf in mijn hoofd: hoe voorkom ik haar te beledigen, hoe kom ik hier weg, en, hoe voorkom ik dat als culinaire Belgische meneer "effe proeven meneer Daniel!" werkelijk misselijk zou worden? Let wel, zoontje had zich al op het toilet opgesloten! Heden ten dagen kom je met een smoes van "krijg net een telefoontje" wel aan uitstel van executie, maar in 1970 waren er geen mobieltjes en de enige telefoon was op 1 hoog nota bene. Nog met mijn kop buitenhangende hoorde ik het bekende "klop, klop-klop-klop!" op de deur. "meneer Dániel, bent u daar?!" ( Tja, waar anders? ) Ik zweer u, ik kan niet liegen! Maar toen floepte het eruit, mijn jas pakkende: "Oh mevrouw het is al zes uur? Helemaal vergeten, ik heb om half zeven repetitie!!!" en stormde de kamer uit. "U heeft uw sjaal vergeten meneer Daniel, en het wordt koud hoor!" riep de hospita terwijl ze het ding langs de trap liet vallen.
De volgende dag kwam zoontje aankloppen. Ik zie hem nog binnen komen... :) Zoals altijd ging hij zonder iets te zeggen eerst mijn boeken - met schuin hoofd - bekijken. Met rug naar mij toe klonk het opeens: "Zo, u hebt zich er gisteren mooi tussenuit gewerkt!" Hij draaide zich om en voor het eerst (denk ik) keek hij mij staalrecht in de ogen. Nu had ik de neiging om weg te kijken... maar hield vol. De sterkste wint? Plots liet ie zijn blik vallen. En zei toen: "Kunt u ons moeder niet leren koken? Want zij kan der echt niks van. "
Ander verhaal! Hoewel mijn echtgenoot Hans, nu, na bijna 40 jaar met mij en de belgische familie nog steeds geen spruitjes wil eten, ook al is er geen spruitjeslucht, ben ik gek op spruitjes. Er staan in de Allerhande van AH van november een aantal tips en recepten met spruitjes die kloppen. Maar er staat ook een opmerking dat kastanjes en geroosterde amandelen ideaal zijn bij spruitjes. Nooit bij stil gestaan. Maar op kerst eten wij kalkoen gevuld met o.a. kastanjes, en daarbij spruitjes. En dàn smaken die spruitjes des te beter! :)
woensdag 24 oktober 2012
Hiel dat Antwaarpe, hiel dat stad...
Ik overweeg om "Mijn" geboorteplaats Antwaarpe te laten veranderen in Ghant. ;)
Na 42 jaar in Amsterdam ben ik nog steeds Belg. Maar eigenlijk Europeaan die het liefst een paspoort zou willen van the United Nations. Net 16 jaar was ik toen ik op vakantie in Amsterdam de landing op de maan met ingehouden adem "meemaakte". Al had ik in de jaren daarvoor mijn vakanties in Parijs doorgebracht - ook bepaald geen dorp - en van Oostende tot Dinant, van Wuustwezel tot Kortrijk bijna elke plaats in België kende, die zomer, toen voelde ik mij in Amsterdam alsof ik ook op de maan was en naar de aarde keek. Naar een stipje waar de Strangers en de Poesje waren. Naar heel dat stad waar de Pajottenberg en Wezenberg en Noordkasteel verdwenen waren ten gunste van "onzen E3" (nu E17) en de zoveelste havendokverbinding. Waar de Pre-Metro werken de Teniersplaats en verlengden in alle windrichtingen adembenemend blootgelegd hadden. En waar de Volks Unie marcheerde met slogans als Vlaamse officieren voor Vlaamse soldaten en vooral Vlaanderen Vlaams -en oep Sint Anneke mosselen, repliceerde mijn vader dan.
Hier in Amsterdam zag ik "HAIR!". Niet alleen de show in een machtige tent op het Stadionplein, maar gewoon overal in de stad. "When the moon, is in the seventh house" klonk het constant in mijn oren. En zeker tijdens die maanlanding. Maar net als de Apollo raket, keerde ik terug naar huis.
Zoals Armstrong in een interview ooit zei: de spanning van dat onbekende terrein, zelfs met de mogelijkheid dat je nooit meer thuis komt is overweldigend. Maar dat terug thuiskomen is na alle sentimenten alsof je opgesloten word.
"Hiel die stad" die toch van mij was leek ineens de zologie geworden te zijn. En ik was de Guust de gorilla, de beroemdste bewoner van de zoo. Of ik nu op de De Keizerlei liep, op een bank in't Stadspark zat of in den Twie naar de Suikerrui stond, overal was het datzelfde "lieke" (: "Zeg is, hedde da na gezien? Da gasje mê die lange kalot, da kaanten hemmeke en die roze broek? Dat da zo over 't straat daarft!" En verderop in de Gemeentestraat hing weer een affiche aan het venster: Vlaanderen Vlaams! Kiest Volks Unie!" en op de deur in schoon Vlaams: "Defendus au Nord Africains." Dat ter onderscheiding met het café naast de valiezenwinkel 20 m verderop waar de mensen ook even stil bleven staan: "Hedde da gezien zeg, ge zult daar mor per abuis binnen gaan, mê al die zwarte mannekes en tjoek-tjoeks!"
Nu was ik 17 geworden en hoewel het toeval niet helemaal alleen stond, werd ik door ons ma op het perron uitgezwaaid met de zakdoek waarmee ze juist haar traantje opgedept had. En tuut-tuut zei den trein en de statie vertrok. Op weg naar het paradijs dat Amsterdam heette was het alsof er iets van me afgleed. Ik had mijn Antwerpen verruild voor mijn Amsterdam, van cape canaveral naar de maan. Met één verschil. Ik ging op de maan wonen en zou geregeld het week-end op moeder aarde terugkeren. En 16 jaar later, na vaders dood, geregeld enkele weken blijven om "ons" moeder te helpen met de grote kuis of reparaties te verrichten aan dat kot van ons.
Pas in 1989 kwam het definieve afscheid toen na moeders dood ons schoon huis bij de notaris niet meer van ons was. Bij het afscheid van de gazettenvent drong het tot me door dat ik ook de Nieuwe Gazet kwijt was. Een bron van ergernis, en tegelijk de bron van informatie waarop en waarover - zelfs die van ons- zich in't stad ergerden, blijkbaar onveilig voelden of zich schaterend mee amuseerden. "Ja menier, Partir c'est mourir un peut." Zei de gazettenvent in schoon Antwaarps, "maar allez, gij zijt allank geleje al weggegaan, 't is just de leste valies."
Die leste valies, die laatste koffer. En hoe poëtisch het ook mag klinken, vooral in het Duits "Ich hab' noch eine Koffer in Berlin" er bleef toch echt een koffer achter! Hiel dat stad, da Antwaarpe da toch ook van mij was. En zo is het tot op de dag van vandaag! Alleen zijn er de laatste jaren onder het Vlaams Blok en Belang - dus voor Bartje en de NVA - zoveel huiveringwekkende vanzelfsprekendheden "bon ton" geworden dat ik de laatste keren in Antwerpen alleen nog pas na middernacht en veel later door 't stad ging wandelen. Nee, de mensen blijven niet meer staan om mij aan te staren met de woorden: "hedde da gezien zeg? Da die zo over 't straat daarft te lope.....". Maar naar goed Antwerpse gewoonte laten mensen je De Gazet uitlezen in 't café om dan, nog voor ze opgevouwen is hùn "point de vue" of "hun gedacht" uit de doeken te doen. Ging ik er vroeger tegenin, sprong ik uit mijn vel of trachtte ik de achterkant van het gelijk boven te halen, nu doet het mij pijn. Alsof er doodleuk in "die koffer", mijn leste valies, geplast wordt. En dat doen Bart De Wever en de zijnen... waarschijnlijk met veul genoegen. Immers, als zij Zwartzakken zijn, dan ben ik tenminste nen lelijken deserteur, en gaat het mij niet aan om mijnen bebbel te roeren over HUN Antwaarpe... dat ooit ook van mij was... en nu in die oude schoenendoos met "onplooibare foto souvenirs" anno 1930 en 1955 bij de vele doodsbrieven van toen tegen vergeling veilig, mijn lest valies geworden is.
Na 42 jaar in Amsterdam ben ik nog steeds Belg. Maar eigenlijk Europeaan die het liefst een paspoort zou willen van the United Nations. Net 16 jaar was ik toen ik op vakantie in Amsterdam de landing op de maan met ingehouden adem "meemaakte". Al had ik in de jaren daarvoor mijn vakanties in Parijs doorgebracht - ook bepaald geen dorp - en van Oostende tot Dinant, van Wuustwezel tot Kortrijk bijna elke plaats in België kende, die zomer, toen voelde ik mij in Amsterdam alsof ik ook op de maan was en naar de aarde keek. Naar een stipje waar de Strangers en de Poesje waren. Naar heel dat stad waar de Pajottenberg en Wezenberg en Noordkasteel verdwenen waren ten gunste van "onzen E3" (nu E17) en de zoveelste havendokverbinding. Waar de Pre-Metro werken de Teniersplaats en verlengden in alle windrichtingen adembenemend blootgelegd hadden. En waar de Volks Unie marcheerde met slogans als Vlaamse officieren voor Vlaamse soldaten en vooral Vlaanderen Vlaams -en oep Sint Anneke mosselen, repliceerde mijn vader dan.
Hier in Amsterdam zag ik "HAIR!". Niet alleen de show in een machtige tent op het Stadionplein, maar gewoon overal in de stad. "When the moon, is in the seventh house" klonk het constant in mijn oren. En zeker tijdens die maanlanding. Maar net als de Apollo raket, keerde ik terug naar huis.
Zoals Armstrong in een interview ooit zei: de spanning van dat onbekende terrein, zelfs met de mogelijkheid dat je nooit meer thuis komt is overweldigend. Maar dat terug thuiskomen is na alle sentimenten alsof je opgesloten word.
"Hiel die stad" die toch van mij was leek ineens de zologie geworden te zijn. En ik was de Guust de gorilla, de beroemdste bewoner van de zoo. Of ik nu op de De Keizerlei liep, op een bank in't Stadspark zat of in den Twie naar de Suikerrui stond, overal was het datzelfde "lieke" (: "Zeg is, hedde da na gezien? Da gasje mê die lange kalot, da kaanten hemmeke en die roze broek? Dat da zo over 't straat daarft!" En verderop in de Gemeentestraat hing weer een affiche aan het venster: Vlaanderen Vlaams! Kiest Volks Unie!" en op de deur in schoon Vlaams: "Defendus au Nord Africains." Dat ter onderscheiding met het café naast de valiezenwinkel 20 m verderop waar de mensen ook even stil bleven staan: "Hedde da gezien zeg, ge zult daar mor per abuis binnen gaan, mê al die zwarte mannekes en tjoek-tjoeks!"
Nu was ik 17 geworden en hoewel het toeval niet helemaal alleen stond, werd ik door ons ma op het perron uitgezwaaid met de zakdoek waarmee ze juist haar traantje opgedept had. En tuut-tuut zei den trein en de statie vertrok. Op weg naar het paradijs dat Amsterdam heette was het alsof er iets van me afgleed. Ik had mijn Antwerpen verruild voor mijn Amsterdam, van cape canaveral naar de maan. Met één verschil. Ik ging op de maan wonen en zou geregeld het week-end op moeder aarde terugkeren. En 16 jaar later, na vaders dood, geregeld enkele weken blijven om "ons" moeder te helpen met de grote kuis of reparaties te verrichten aan dat kot van ons.
Pas in 1989 kwam het definieve afscheid toen na moeders dood ons schoon huis bij de notaris niet meer van ons was. Bij het afscheid van de gazettenvent drong het tot me door dat ik ook de Nieuwe Gazet kwijt was. Een bron van ergernis, en tegelijk de bron van informatie waarop en waarover - zelfs die van ons- zich in't stad ergerden, blijkbaar onveilig voelden of zich schaterend mee amuseerden. "Ja menier, Partir c'est mourir un peut." Zei de gazettenvent in schoon Antwaarps, "maar allez, gij zijt allank geleje al weggegaan, 't is just de leste valies."
Die leste valies, die laatste koffer. En hoe poëtisch het ook mag klinken, vooral in het Duits "Ich hab' noch eine Koffer in Berlin" er bleef toch echt een koffer achter! Hiel dat stad, da Antwaarpe da toch ook van mij was. En zo is het tot op de dag van vandaag! Alleen zijn er de laatste jaren onder het Vlaams Blok en Belang - dus voor Bartje en de NVA - zoveel huiveringwekkende vanzelfsprekendheden "bon ton" geworden dat ik de laatste keren in Antwerpen alleen nog pas na middernacht en veel later door 't stad ging wandelen. Nee, de mensen blijven niet meer staan om mij aan te staren met de woorden: "hedde da gezien zeg? Da die zo over 't straat daarft te lope.....". Maar naar goed Antwerpse gewoonte laten mensen je De Gazet uitlezen in 't café om dan, nog voor ze opgevouwen is hùn "point de vue" of "hun gedacht" uit de doeken te doen. Ging ik er vroeger tegenin, sprong ik uit mijn vel of trachtte ik de achterkant van het gelijk boven te halen, nu doet het mij pijn. Alsof er doodleuk in "die koffer", mijn leste valies, geplast wordt. En dat doen Bart De Wever en de zijnen... waarschijnlijk met veul genoegen. Immers, als zij Zwartzakken zijn, dan ben ik tenminste nen lelijken deserteur, en gaat het mij niet aan om mijnen bebbel te roeren over HUN Antwaarpe... dat ooit ook van mij was... en nu in die oude schoenendoos met "onplooibare foto souvenirs" anno 1930 en 1955 bij de vele doodsbrieven van toen tegen vergeling veilig, mijn lest valies geworden is.
dinsdag 18 september 2012
Queen Kamp? #ikhebpaarsgestemd
oftewel:
De nieuwe kleren van de keizer.
In de NRC next van maandag 17 september stond een wèl leuke fotoshop karikatuur op de Panache pagina van Koningin Kamp met als boventitel: Verkenner. Maar eerlijk gezegd, ik vind dat Verkenner Kamp niet eens tot Hopman bevorderd dient te worden. Tenzij het als karikatuur leuk gebracht kan worden dat de hopman in het broekje van Markje kijkt wat daar te vinden is en SamsoN er naast zit en vraagt: Oh, Geertje, wat doet die meneer met Markje zijn kroonjuweeltjes? En Geertje antwoord dan natuurlijk dat de hopman op zoek is naar iets waar Nederland zijn vingers bij kan aflikken.
Uiteraard, zo'n karikatuur zou nu een storm van protest ontlokken in Nederland waar ooit de Sekstant, Gandalf en de Mon Ami letterlijk op de stoep van de AKO in de Leidsestraat lagen! Wim Kan, bijvoorbeeld, zou nu - terstond herrezen - onmiddellijk op de Dam de Japanse vlag in de hens gooien en alle kinderdagverblijven zouden door verontwaardigde kiezers bezet worden met spandoeken als "Kampen af van onze kinderen!" En, last but not least, VVD hopman Wiegel zou zich naar De Wereld Draaid Door reppen om zich mea culpa te verontschuldigen voor zijn fout uit het verleden. "Sinterklaas bestaat wel, maar hij zat niet dáár," om besmuikt te bekennen, "nee, ik ben hier!" Toch?
Nou heeft Rutte weliswaar volledige radiostilte bij alle tv-zenders afgekondigd, maar tot mijn verbazing valt er op Twitter ook maar weinig te "horen". Na alle peilingen en debatten die telkens monsterachtige reeksen aan voorbijrazende tweets opleverden, waarbij 130 km per uur een slakkengang is, zit iedereen nu blijkbaar beduusd in zak en as thuis. Niet de vingers aflikkend of twitterende, maar neuspeuterende. Het moest toch Linksom, néé Rechtsom! Vooral stabiel! En, niet Rutte maar SamsoN was de winnaar van de debatten toch? Maar nu hebben we een verkenner wiens taak het is om in de zakken van Rutte en SamsoM naar wisselgeld te zoeken voor een regering "van stabiliteit". Want één ding is duidelijk, de kiezer is echt aan zet geweest en heeft PAARS gestemd. Pardon? Heb ik iets gemist of zo? Willen Maurice en alle andere peilers effe een steekproefje houden om er achter te komen hoeveel kiezers er werkelijk op de VVD èn op de PvdA gestemd hebben? Wellicht kan het gewoon op Twitter? @mauricedehond #IKhebpaarsgestemd of #ikhebNIETpaarsgestemd ?
Met de troonrede en de miljoenennota in het vooruitzicht vroeg ik mij vannacht werkelijk af wat voor poppenkast stukje er nu eigenlijk uitgevoerd wordt. Zodadelijk volgt een troonrede met de uitkomst van het "Lente akkoord" waarvan - naar verluid tijdens de campagnes - de houdbaarheidsdatum 12 september was? Maar erger nog dan bij A.H. waar op de laatste dag van houdbaarheid royaal 35% korting gegeven wordt, krijgen we nu een "week overtijdse" aanbieding van iets waarbij Nederland aanvankelijk zijn vingers bij kon aflikken, zo kunduz-groen geworden is dat het Sap bijna geheel verdampte en, nu tegen paars aanlopend, alsnog koninklijk opgediend word. Volgens mij lusten de honden, behalve Maurice misschien, er geen brood van. Het kan straks hooguit tot een hilarische Koefnoen aflevering leiden als Geertje met SamsoM hun niet de kaas van het brood jatten tijdens de algemene beschouwingen van deze dan bijna zwart uitgeslagen miljoenennota. Het zou me niet verbazen dat zodra het koffertje opengaat, de miljoenennota vanzelf naar de kamervoorzitter loopt of tot tegen het plafond spat. Maar, eerlijk is eerlijk, ze doen het wéér. Pruimen voor tomaten verkopen. Kompleet met "De kleren van de Keizer" in de gouden koets. Autochtoner Nederlands kan het haast niet.
De nieuwe kleren van de keizer.
In de NRC next van maandag 17 september stond een wèl leuke fotoshop karikatuur op de Panache pagina van Koningin Kamp met als boventitel: Verkenner. Maar eerlijk gezegd, ik vind dat Verkenner Kamp niet eens tot Hopman bevorderd dient te worden. Tenzij het als karikatuur leuk gebracht kan worden dat de hopman in het broekje van Markje kijkt wat daar te vinden is en SamsoN er naast zit en vraagt: Oh, Geertje, wat doet die meneer met Markje zijn kroonjuweeltjes? En Geertje antwoord dan natuurlijk dat de hopman op zoek is naar iets waar Nederland zijn vingers bij kan aflikken.
Uiteraard, zo'n karikatuur zou nu een storm van protest ontlokken in Nederland waar ooit de Sekstant, Gandalf en de Mon Ami letterlijk op de stoep van de AKO in de Leidsestraat lagen! Wim Kan, bijvoorbeeld, zou nu - terstond herrezen - onmiddellijk op de Dam de Japanse vlag in de hens gooien en alle kinderdagverblijven zouden door verontwaardigde kiezers bezet worden met spandoeken als "Kampen af van onze kinderen!" En, last but not least, VVD hopman Wiegel zou zich naar De Wereld Draaid Door reppen om zich mea culpa te verontschuldigen voor zijn fout uit het verleden. "Sinterklaas bestaat wel, maar hij zat niet dáár," om besmuikt te bekennen, "nee, ik ben hier!" Toch?
Nou heeft Rutte weliswaar volledige radiostilte bij alle tv-zenders afgekondigd, maar tot mijn verbazing valt er op Twitter ook maar weinig te "horen". Na alle peilingen en debatten die telkens monsterachtige reeksen aan voorbijrazende tweets opleverden, waarbij 130 km per uur een slakkengang is, zit iedereen nu blijkbaar beduusd in zak en as thuis. Niet de vingers aflikkend of twitterende, maar neuspeuterende. Het moest toch Linksom, néé Rechtsom! Vooral stabiel! En, niet Rutte maar SamsoN was de winnaar van de debatten toch? Maar nu hebben we een verkenner wiens taak het is om in de zakken van Rutte en SamsoM naar wisselgeld te zoeken voor een regering "van stabiliteit". Want één ding is duidelijk, de kiezer is echt aan zet geweest en heeft PAARS gestemd. Pardon? Heb ik iets gemist of zo? Willen Maurice en alle andere peilers effe een steekproefje houden om er achter te komen hoeveel kiezers er werkelijk op de VVD èn op de PvdA gestemd hebben? Wellicht kan het gewoon op Twitter? @mauricedehond #IKhebpaarsgestemd of #ikhebNIETpaarsgestemd ?
Met de troonrede en de miljoenennota in het vooruitzicht vroeg ik mij vannacht werkelijk af wat voor poppenkast stukje er nu eigenlijk uitgevoerd wordt. Zodadelijk volgt een troonrede met de uitkomst van het "Lente akkoord" waarvan - naar verluid tijdens de campagnes - de houdbaarheidsdatum 12 september was? Maar erger nog dan bij A.H. waar op de laatste dag van houdbaarheid royaal 35% korting gegeven wordt, krijgen we nu een "week overtijdse" aanbieding van iets waarbij Nederland aanvankelijk zijn vingers bij kon aflikken, zo kunduz-groen geworden is dat het Sap bijna geheel verdampte en, nu tegen paars aanlopend, alsnog koninklijk opgediend word. Volgens mij lusten de honden, behalve Maurice misschien, er geen brood van. Het kan straks hooguit tot een hilarische Koefnoen aflevering leiden als Geertje met SamsoM hun niet de kaas van het brood jatten tijdens de algemene beschouwingen van deze dan bijna zwart uitgeslagen miljoenennota. Het zou me niet verbazen dat zodra het koffertje opengaat, de miljoenennota vanzelf naar de kamervoorzitter loopt of tot tegen het plafond spat. Maar, eerlijk is eerlijk, ze doen het wéér. Pruimen voor tomaten verkopen. Kompleet met "De kleren van de Keizer" in de gouden koets. Autochtoner Nederlands kan het haast niet.
vrijdag 25 mei 2012
Beleefd, beleven, beleeft!
Soms valt het niet mee met de Nederlandse spelling. Beleeft U dat ook? De Nederlandse Taalunie heeft er naar mijn smaak een potje van gemaakt. Dat is een beleefd eufemisme om te zeggen dat ondergetekende vindt dat het Nederlands gewoon een klote spelling heeft. Maar dat is natuurlijk maar peanuts bij de importwoorden en trendy woorden die ooit als reclame slogan bedacht zijn of op straat ontstaan zijn doordat de allochtonen blijkbaar een soort neo-papiamento wel Rg keck of cuwl of cool vinden. Ach, ik ben echt geen taalzuiverheidspropagandist, in tegendeel als polyglotter! En, hoe meer dialecten ik beleef, des te levendiger word ik! Oei! Nou deed ik het zelf! Het gebruik van: "beleven"!
Vroeger "hoorde" ik dialecten, "dronk" ik een hooggegist bier, "las" ik de dagelijkssche (mèt dubbele s!) courant, "luisterde" ik naar de top 10 van de week en "kocht" ik bij de GB een niet te versmaden degustatie! ;)
Tegenwoordig dien je alles te beleven! Naast dialecten dien je bier, kranten, YouTube, (wie luistert nu nog naar de top 10 op de radio???) en "gewoon bij Aa Ha met Eftelingpunten" te beleven! Jawel, beleven! En vanaf zondag aanstaande, "kijk" je ook niet meer naar het NOS Journaal, nee!!! "Beleef het vernieuwde NOS Journaal vanaf zondag 12:00!" hoor ik al de hele avond. Kijk, dat ik dat legendarisch hilarisch pijnlijk tv-programma "De Vakantieman" heb mogen "beleven" is tot daar aan toe. Dat Frau Minister Präsidentin Angela Merkel ook geen idee heeft van de wereld, "vermoedde" ik wel. Maar dat ik dat straks allemaal op het NOS Journaal wel zal moeten "beleven"...
;)
Nee hoor, u hoeft mij niet te corrigeren! Dat heb ik zelf gedaan na een aantal herhalingen! Ik hoorde "beleef" terwijl er wel degelijk "bekijk" gezegd wordt in die teaser! :D
Maar daarmee wil ik aangeven dat je zo voorgeprogrammeerd wordt dat je echt dingen hoort... die dus echt NIET gezegd worden! En mensen beweren vaak "dat het in de krant van wakker Nederland stond" maar dat was alleen in hun "beleving" en echt niet gedrukt! En als het dan niet expliciet tegengesproken en met de krant erbij, bewezen wordt, wordt die "beleving" waarheid. Dáár ging het mij dus om. :)
Vroeger "hoorde" ik dialecten, "dronk" ik een hooggegist bier, "las" ik de dagelijkssche (mèt dubbele s!) courant, "luisterde" ik naar de top 10 van de week en "kocht" ik bij de GB een niet te versmaden degustatie! ;)
Tegenwoordig dien je alles te beleven! Naast dialecten dien je bier, kranten, YouTube, (wie luistert nu nog naar de top 10 op de radio???) en "gewoon bij Aa Ha met Eftelingpunten" te beleven! Jawel, beleven! En vanaf zondag aanstaande, "kijk" je ook niet meer naar het NOS Journaal, nee!!! "Beleef het vernieuwde NOS Journaal vanaf zondag 12:00!" hoor ik al de hele avond. Kijk, dat ik dat legendarisch hilarisch pijnlijk tv-programma "De Vakantieman" heb mogen "beleven" is tot daar aan toe. Dat Frau Minister Präsidentin Angela Merkel ook geen idee heeft van de wereld, "vermoedde" ik wel. Maar dat ik dat straks allemaal op het NOS Journaal wel zal moeten "beleven"...
;)
Nee hoor, u hoeft mij niet te corrigeren! Dat heb ik zelf gedaan na een aantal herhalingen! Ik hoorde "beleef" terwijl er wel degelijk "bekijk" gezegd wordt in die teaser! :D
Maar daarmee wil ik aangeven dat je zo voorgeprogrammeerd wordt dat je echt dingen hoort... die dus echt NIET gezegd worden! En mensen beweren vaak "dat het in de krant van wakker Nederland stond" maar dat was alleen in hun "beleving" en echt niet gedrukt! En als het dan niet expliciet tegengesproken en met de krant erbij, bewezen wordt, wordt die "beleving" waarheid. Dáár ging het mij dus om. :)
Abonneren op:
Posts (Atom)