Ik was geen vriend maar had hem al eens eerder ergens "gespot". Op een gegeven moment stond hij in een relaxte 4e positie. ??? "Zo... balletdanser!" zei ik. "Oh, vroeg hij quasi onverschillig, "en hoe weet jij dat dan?" Ik moest lachen, gaf hem een klap op zijn billenen zei: "Opspannen, en nu grand plié!" "Ohhh..., ben jij ook danser geweest of zo???" Ik antwoordde: "Je dacht toch niet dat ik je al een half uur zit te bekijken wegens je ... adoniskop?" "Ah zo... LOL! heb ik weer pech. :))" ...bla-bla-bla... nee werkelijk; ook het Nationale Ballet? bla-bla-bla... Het enige wat ik ECHT niet kan is een ramasé; en mijn mond houden op vergaderingen enzo... " (in het kort wie ik ben)
2 weken later ben ik in de kantine en sta geduldig in de rij... krijg ik toch een enorme klap op mijn kont!!! Het broodje schoot uit mijn hand en ging als een biljartbal carambollerend over de balie en belandde ergens achter. Verbouwereerd keek ik om - nadat ik gezien had waar mijn broodje terecht gekomen was - staat Sjef zowat in zijn broek te pissen van de lach. `Ja sorrrry hoor! :)) Ik wou zeggen: OPSPANNEN die hap en rammmasséeee.... " Nou, geen ramassé maar een piqué-panché was nodig. (Om mijn broodje te pakken). Toevallig hebben we mekaar niet veel meer gezien (ik zat met mijn Hans "net terug uit Amerika" Nieuwenhuis ;) vaak in het buitenland) maar als we elkaar zagen - meestal in de cantine - ging hij expres in 4e positie staan en deed dan breedgrijnzend een ramassé of fluisterde: "Opspannen die hap!" :)) Hij was weer zo een die mij deed wensen dat ik Leonardo d.V. was en een blok marmer kon doen veranderen in een standbeeld. In vierde positie natuurlijk! :))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten