Silly movies, dat zijn geen stomme maar domme films.

Kent u dat gevoel? hele dag het leed van de wereld gedeeld op Facebook en twitter en dan wil je wel eens een leuke, plezante film zien. Gewoon even iets anders aan je hoofd hebben? Hebt u daar soms ook wel eens behoefte aan? En dan is er inderdaad op een van de filmcanalen op de digitale tv een zogenaamde droge komedie. Zo droog dat je halverwege alweer aan overstromingen en tsumanies uit het wereldrampennieuws moet denken. Of zoveel fantasie dat je na een half uur inslaapt om ruim een uur later wakker te worden bij het begin van een of andere moord en doodslag film waarvan de knal of gil je de hele nacht blijft achtervolgen. Eigenlijk overkomt mij die behoefte nooit. Bijna nooit dan toch. Maar als het je overkomt, die rare behoefte, kan je er de donder op zeggen dat op elk kanaal een horror of andere zenuwslopende film draait. Op één kanaal na, waar een zogenoemde silly movie loopt. Zoals vannacht dus. Mijn god, was het maar een stomme, een silent movie gewest. Met een Danny de Vito of Woody Allen die de hele tijd als voice over en met terzijdes in de camera lopen te kletsen kàn het nog leuk zijn. Maar in deze film, Miss Nobody, zit Miss Nobody bijna die anderhalf uur aan één stuk door te wauwelen. Werkelijk onuitstaanbaar. Bij elke aanslag die zij per ongeluk met hulp van Sint Joris pleegt, hoop je dat zij uitgeschakeld gaat worden. Vergeefs! En het grappige is wel dat uitgerekend als zij haar mond houd en iemand om zeep gaat, de situation niet alleen silly maar buitengewoon lollig is. Een beetje onderbroekenlol, dat wel. Maar goed, als iemand met zijn blote kont op een fotokopieerapparaat gaat zitten, wat op zich toch wel lollig is, en dan door een sprinkler die afgaat geëlektrocuteerd wordt, ja, haal je de koekoek, dan moet je wel lachen. En als de poging om haar chef voor de metrotrein te duwen mislukt maar dan door een ongelukkig toeval weer wel gebeurt, ja dan moet je ook wel lachen. En zo zijn er vijf scènes die eigenlijk wel erg lollig zijn. Maar ojee, alles moet tegenwoordig snel, sneller, snelst. Dus je ziet de grap, begint te lachen, en nog geen seconde ofzo later is Miss Nobody alweer aan het wauwelen waardoor de lach letterlijk afgesneden wordt. Het moet dus wel lollig zijn, maar lachen hoort er blijkbaar niet bij. Met als resultaat dat je die Miss Nobody het liefst eigenhandig met der trut op een fotokopieerapparaat zou willen zetten onder de sprinkler. Kent u dat gevoel? Na de derde moord zat ik maar te bedenken hoe we dat kwakende mens op lollige wijze om zeep zouden kunnen krijgen waardoor ik het eigenlijke verhaal niet meer volgde. En waarachtig, de film was afgelopen en ik wist niet waarom, behalve dan dat de 90 minuten om waren. Als je die bewuste vijf scènes achter elkaar zou monteren en het beeld tenminste 10 seconden vasthoudt heb je 15 à 20 minuten geweldige slapstick, om in je broek te piesen, zoals het in een stomme film voorkomt. Maar dat is het verschil tussen een silly en een silent movie dus. ;)