HNiets is plezanter dan in Italië te zitten met italiaanse vrienden die behalve gezamenlijk passies of interesses delen - zoals bij voorbeeld opera en theater - ook nog wereldtop deskundigen zijn in hun vak in het buitenland! Tenminste, voor mij dan.
Het spreekt vanzelf dat kunst, theater, gastronomie, rechten en (wereld-) politiek in mijn straatje liggen, maar net als mijn poly-glotterij - het lezen, schrijven en spreken in héél veel talen - ben ik bijna over alles wel een beetje tot behoorlijk op de hoogte, maar nergens excellent in! Tenminste, dat vind ik zelf, en lezen en schrijven in 10 talen vind ik geen excelleren maar een noodzaak voor mezelf. Vandaar dat ik na 3 weken op Kreta en nog steeds geen Griekse zin kunnende uitspreken nooit naar Griekenland ben teruggegaan al stond Athene al sinds de Olympische spelen van 1962 (?) en mijn lessen kunstgeschiedenis op de Balletschool wèl hoog op mijn verlanglijstje.
La dolle vita? 
Italië is van dag één dat ik er was een boeiend land. Een zijdelings amoureuze affaire met een Italiaan die alleen Italiaans sprak heeft er zeker toe bijgedragen dat ik het volgende jaar redelijk vloeiend Italiaans sprak en Italiaanse kranten las, maar als zoiets als reïncarnatie mocht bestaan, dan ben ik beslist een Romein geweest 2000 en 300 jaar geleden die ook in noordelijke provincies gezworven of gediend heeft. Ik ben vanaf mijn eerste dag in Rome, alweer 37 jaar geleden, als thuis geweest. Gewoon mijn neus achterna lopende stuitte ik telkens op half verborgen restanten uit het oude Rome, plaatsen die al eeuwenlang door homo's gefrequenteerd werden en andere toevalligheden die mij aan "het toeval" deden twijfelen.
Ook toevallig, maar anders, is de ontmoeting met Giancarlo Corsetti. Toen terug uit Yale, professor Economie aan de Universiteit van Rome, inmiddels via Firenze, aan de top van wereld economen en prof in Cambridge. De kennismaking, alweer tig jaren geleden kwam omdat hij getrouwd is met een collega belichtingsontwerper die in Yale voor Hans belicht had.
We konden dit jaar in hun huis in Rome vakantie houden omdat zijn nu natuurlijk in Engeland wonen, maar toeval of niet, hij moest enige conferenties in Rome bijwonen inzake de Economische crisis in Europa.
Kijk, toeval of niet, sinds 2008 probeer ik mij een beeld te vormen van wat en nu wèrkelijk aan de hand is. Dat doe ik voornamelijk door commentaren en analises in Le Monde, Süddeutsche Zeitung, NY-Times, NRC-Next, de Morgen, La Stampa (e.a.) kranten op internet te lezen. En dan liefst de Duitse kranten over Frankrijk, Le Monde over bijv de DEUTSCHE BANK enz.
Hoe je het ook draait of keert, behalve zware kritiek op de regering of de eigen politici, het bevuilen van het eigen nest in de krant, dat blijft een soort zonde! Tenzij je zoals Waker NL alles wel weet omdat het in DE kant stond of gisteren nog op DE tv, is het voor mij alles behalve simpel, alles behalve duidelijk, maar kan ik toch in grove lijnen zien wat er aan de hand was, is, en waarschijnlijk nog een tijd zal aanhouden. Maar hoe precies, en belangrijker nog, wat te doen en vooral wat niet te doen, dat blijft gissen. Natuurlijk, "alla Geert Wilders Simplisme" en de stamgasten van zowat elke kroeg is alles heel simpel! Toch!
Dus... Yes! Daar ga ik Giancarlo naar vragen! Maar bij die gedachte komt weer de realiteit: hij is een professor en ik weet eigenlijk überhaupt NIETS van economie! Althans, niks van modellen, projecties en weet ik veel uit het vakjargon. Effe Giancarlo Googlen dan maar... LOL! Probeer maar eens. Ruim 20 jaar publicaties, dissertaties, presentaties...
Maar een paar dingen springen dan toch in het oog. Uit 2011 - 2013: een heel verhaal over Griekenland en de ECB, de z.g. Wonderen van Berlusconi, een hint terzijde over de Nederlandse eigenaardigheden... Nog steeds véél te véél om te begrijpen, met daarbij complete tabellen en grafieken met "grieks-wiskundige" formules waar ik dus ècht niets van kan maken, maar toch net mooi en interessant genoeg om een aantal aanknopingspunten te vinden die blijkbaar mijn vermoedens wetenschappelijk onderbouwen.
Verbazing en bewondering van Giancarlo dat ik dat opgezocht èn nog doorgenomen heb ook. Als je dan als "layman" een paar vragen en theorieën hebt die hout snijden, kan de lol niet op. Ook al gaat het dan juist om tragische situaties en morele vragen die meer met politiek en psychologie gaan; om van massa psychoses maar te zwijgen. In zoverre is het dan ook weer leuk om uit zijn mond te horen hoe hij "denkt" over politiek en democratie inzake economische problemen. Zonder hem woorden in de mond te leggen, komt het er toch op neer dat als je problemen echt wilt aanpakken er echt gekozen moet worden : "ieder voor zich en god voor ons allen" waarbij de machthebbers voornamelijk zichzelf en hun eigenbelang in de gaten houden, of een sociale benadering waarbij de pijn in de portemonnee inderdaad door de sterksten geleden moet worden.
Echter, het nadeel van democratie is natuurlijk dat zelfs in een 2 partijen systeem, er zoveel smaken, geuren en kleuren aangeboden worden dat haast niemand weet waarvoor hij stemt en overal ter wereld 1/3 uit angst voor iets onbekends op z.g. Simpele, populistische leuzen en kreten afgaat. Daarbij natuurlijk "de schuld" op zondebokken projecteert: het zijn de moslims, de zigeuners, de rijken, de werkelozen, de politici.... (Eens de Joden) kortom, die zichtbaar anderen die je wel eens gezien hebt.
De vraag waarom Berlusconi zo populair was kan niet beantwoord worden. Tenminste, niet wetenschappelijk onderbouwd, omdat er gewoonweg geen meervoudige studies over zo een populist bestaan. Maar, en dat vermoed ik dus ook, ergens willen veel mensen óók zo - banaal, onbeschoft, stinkend rijk - zijn of worden. Zeg maar: een persiflage van "the American Dream". En, in mijn perceptie, het idee dat als je "aan de goede kant" staat, je deelgenoot wordt. Uiteraard is dat een volstrekte illusie.
Maar terwijl het ene schandaal na het andere zich ontvouwd, blijft het blijkbaar "lekkermakend" om jezelf met populaire personen te vereenzelvigen. En omgekeerd, eenmaal het tij gekeerd, je volledig af te zetten tegen gevallen loozers. Maar dat was in het oude Rome al zo.
Terwijl ik nog zit te broeden hoe ik dit deel van het verhaal zou kunnen afsluiten lees ik in de NRC-Next een stukje over Dolce & Gabanna. Worden de twee wegens belastingontduiking veroordeeld? De volgende dag is het business as usual. :/
En dan hoor ik Gian Carlo weer: iedereen is geïnteresseerd in het nieuws of schandaal van de dag. Maar als bijv. de banken crisis na 3 jaar en vele miljarden belastinggeld nog steeds niet opgelost is, komt het goed uit als er ergens een "lente" opstand of andere verschrikking plaats vind. Oftewel, er ander nieuws van de dag is, zeg maar: business as usual... 
Linksvoor: ondergetekende . rechtsvoor: Giancarlo
(Wordt vervolgt!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten