Soms weet ik oprecht niet wat te schrijven. Toegegeven, als iemand je lievelingsstuk verkracht of je tot tranen toe roert is het simpel. Maar wat over Kopernikus en deze productie schrijven? :/
Om te beginnen dan maar, het is niet mijn lievelingsstuk en gelukkig duurt het amper 5 kwartier. Dat scheelt! Merkwaardig genoeg staat er in programma's ongeveer net zo veel over een stuk van een dik uur als bij een 4 uur durende Wagner of een Shakespeare toneelstuk. Nou mag dat van mij altijd, en ik lees het programma altijd pas ná afloop. Helaas ben ik na doorlezing van het héle programma niet veel wijzer geworden.
Waar gaat het over? Eerlijk gezegt, ook na het programma, géén idee. Is dat belangrijk? Nou, nee. In tegendeel zou ik zeggen. Het is een soort kruising tussen totaal-muziek-theater en een kunst-installatie. Het voordeel bij een kunst-installatie is wel dat je het zelf bekeken kunt hebben na 5, 15 of 75 minuten. Bij een dergelijk project moet je wel blijven zitten. En dan kunnen die laatste 15 minuten behoorlijk irritant lang duren. Nee, ik had niet de behoefte om "heheheh, eindelijk!" te roepen zoals iemand van mij verwacht had! :D Ja, het is een kleine wereld en vóór je het weet, weten de anderen wat je denkt. ;)
Toch waren er een paar opmerkelijkheden.
Afgezien van het IMO ingenieus bedacht decor van Sarah Nixon / Janne Sterke dat bijna door de brandweer afgekeurd was, en ik er verder niks over wil verklappen, vond ik het toch weer bijzonder dat het orkest uit het hoofd spelend weer volledig onderdeel van de voorstelling was. Zij speelden, bewogen, acteerden met de zangers van a tot z geheel mee! Alle lof daarvoor! Echt totaal theater!
De costumes waren IMO volstrekt overbodig. Gewoon naakt, met die sluiers om had het wellicht iets aan attentie opgeroepen. (En naakt kan je ook faken!) belichting.... Sorry, deed mij denken aan de "verlichting" (!) in 1971 bij theater Marcanti. Absoluut dilettantistisch amateurisme waar ik me echt dood aan erger. Moest verboden worden! ;)
Ergens stootte ik Hans aan met de vraag :"weet je wie dàt is die nu zingt???" Hij keek verbaasd op: "Katherine Dain natuurlijk! .??" Oeps... Voor wie het nog niet weet, mijn ogen zijn "zienderogen" achteruit gegaan en we zaten net op de afstand waarbij geen van de twee brillen enig soelaas bieden in schemerige belichtingen.
Absoluut schitterend! Wat een werkelijk prachtig helder (trompet achtig) geluid zonder dat geschuif naar de noot en zonder IMO vaak afschuwelijk vibrato die "coloratuur" sopranen schijnen te moeten hebben. Nee echt, het was voor mij het pareltje van de avond! (ik zou haar als Mrs. Slessinger in Satyagraha van Philip Glass casten.)
Ik werd even voorgesteld aan de bewegingscoach. Emmm... Zijn C.V. is tig keer groter dan het mijne. Nou mooi dan. :)
Tot slot, wie ben ik? Maar ik heb echt regelmatig gezegd (en ik heb gelijk!) dat een modern stuk zonder echte verhaallijn, opera, toneel, ballet,.... doet er niet toe, van achteren naar voor geënsceneerd moet worden. Men begint vaak "van voren" met hele ingewikkelde dingen te bedenken en te doen. Resultaat: na 45 min is men zowel op toneel als in de zaal doodop, zijn de ideeën op en vervalt men in statische poses of herhalingen waardoor een stuk dus letterlijk doodbloed, als een nachtkaarsje uitdoofde en het publiek soms letterlijk in slaap sukkelt. Echt, een schitterende opening is altijd mooi maar het gaat uiteindelijk altijd om de apotheose!!! Oftewel: eind goed? al goed! ;)
P.s. Het is overigens wèl jammer (en IMO eigenlijk een schande) dat na 20 jaar Opera Studio NL (door Halve Zijlstra en met toestemming van het NL parlement wegbezuinigd!) er nu pas weer-eens-een-keertje van de Boekmanzaal gebruik gemaakt wordt behalve voor fuifjes na de gemeenteraadsverkiezingen.
Volgende voorstellingen: 16, 18, 19 april 20:00 Boekmanzaal Stadhuis Amsterdam. En? Doen niet doen? DOEN! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten