donderdag 15 mei 2014

Le Grand Guignole oftewel het Wilderse PVV in Nederland

(Herplaatsing van uit My Opinions, ( danielmclion.blogspot.nl ) 24 oktober 2010, naar aanleiding van de rechtszaak tegen Wilders met Moscowitz en de gewraakte rechter Moors!)
Als Amsterdammer (al 40 jaar!) met slechts één paspoort (Belgisch!) noem ik het politieke "spel" in Den Haag vaak poppenkast. Maar met de komst van de Partij Voor de Vrijheid  hebben we in NL echt Le Grand Guignole oftewel Poppenkast Voor Volwassenen.  Maar wat een treurnis vergeleken met bijvoorbeeld de Antwerpse Poesje terwijl opvallend genoeg dezelfde protagonisten hun rolletje spelen.
Les guignolles of poesjenellen of schaviezen zijn of althans waren in Belgie en Frankrijk de helden van de poppenkast voor volwassenen.  Zelfs "gegoede, deftige burgers" kwamen ongewild in een lachkramp van al het groffe, schuine en vaak platvloerse in overtreffende trap dat door de houten "artiesten" over het voetlicht gebracht wordt.  De protagonisten van het Antwerpse Poesje duiken in elk stuk weer op.  In tegenstelling tot een zwart wit onderscheid tussen de braven en de slechterikken of het Nederlandse wij - zij, hebben die Antwerse braven zo hun specifieke eigenaardigheden.  Even voorstellen:
Den Bult, de bultenaar, is de domme kracht.  Behalve grootspraakig en snoevend pakt hij daadwerkelijk 5 franskiljons tegelijk, breekt ze in stukskes en bakt er zijnen bufsteck over.  Niks is hem teveel en hij strijdt voor God, vorst ..... en voor zijn lief.
Den Neus is een gewiekste witzenmaker die niet voor niks een grote neus heeft. (witz = grap in Jiddisch) Maar behalve grappenmaker is hij ook het brein achter alle akties, de speurneus, en als hij een goeie affaire denkt te rieken, dan laat hij het zeker niet aan zijn neus voorbijgaan. Last but not least steekt hij zijn neus vaak in andermans zaken zonder zijn neus te schenden.
Dan is er de Schele, de behalve scheelziende ook nog stotterende schlemiel, die "onbedoeld" menigmaal  het slachtoffer wordt van de goeie grappen van den Neus. Vaak heeft hij goede ingevingen maar door zijn handicap weten de anderen het antwoord al voor hij uitge-ges-gege-sp-sp- p-piest is.  Hij wordt ook altijd op de uitkijk gezet want hij ziet er twee tegelijk aankomen.
De echte welbedoelde slachtoffers van de witzen van den Neus zijn "de zwarte mannekens" of ook als individu  bekend als het Moriaantje of Moors manneke. En natuurlijk zijn ze allemaal Tegen deFranskillionisering van het land.  
De vrouw wordt gesimboliseerd door Krollemarieke, het lief van den Neus, het onbereikbare van den Bult, en de troost van de Schele. En wanneer het uitkomt komt haar moeder ten tonele. Daar zijn ze allemaal bang van. Je zal der maar als schoonmoeder krijgen!  Zoals gezegt: randfiguren die niets met het ware stuk van doen hebben maar bijv. in De Leeuw van Vlaanderen (van Hendrick Consciaanse) Jan Breydel en Pieter De Konink ter hulp schieten waardoor de Gulden Sporen slag @ 1304 in het nadeel van de fransen (franskiljons) viel.
Het grote verschil met de Nederlandse Jan Klaasen en Katrijn is dat de vroegere Poesje in Antwerpen volkstheater voor volwassenen was,  waarin alles gezegt werd wat iedereen ergens onbewust herkende.  Schuinsmarcheerderij en ontucht, dronkenschap en verbrassing, grootspraak en bravoer, heroisme en schlemielerei, rascisme en broederschap, al het lief en leed, alles wat menselijk is, broederlijk of moordend naast.  En als je de teksten ernstig neemt zouden de honden er geen brood van lusten.  Maar dat is dus echt "de magie" van het Antwerpse poppentheater voor volwassenen:  je raakt vervoerd, ontroerd en het publiek wordt een avondje schuddebuikend eensgezind.   De tientallen poppen die tijdens de guldensporenslag in "De Leeuw van Vlaanderen" alles behalve zachtzinnig fameus tot frut gekapt, den kop ingeslage en zijn kloten afgehakt worden is het meest hillarische wat je op een toneeltje van ampele vierkante meter te zien krijgt of kreeg. En of het nu de franskiljons, de zwarte mannekes of de Schele zijn die fameus in de zijk gezet worden, hoe mensonwaardig ook, het kan de pret niet drukken! Achteraf gezien is het soms wel een beetje beschamend dat de tranen en menig plasdruppeltje van de lach hun weg vonden om moord, rascisme, poep-pies en een wip... Maar het zijn maar houten poppen.
Hoe anders is het in NL.  Je hebt natuurlijk Joep van 't Hek, Andre van Duyn en Koefnoen waarmee naar hartelust en onbeschaamd gelachen kan worden, maar de ware nederlandse poppenkast voor volwassenen speelt zich af in Den Haag met uitstapjes naar de Amsterdamse Parnassusweg.  Afgezien dat die vertoningen etmalen, weken soms maanden lang duren, zijn het geen houten schaviezen maar marionetten aan touwtjes van de machtswellust.  En als je er buikpijn van krijgt is het zeker niet van de lach.  In tegendeel, het lachen vergaat iedereen! Mede en tegenstanders verbijten zich geen poesjenellen te zijn en niet met lol naar hartelust de ander fameus ket op de bakkes mag geven of den degen in die zijnen hol kan steken.  Wel mag er schaamteloos in vrijheid "de waarheid" gezegd worden, zelfs in juridisch waterdichte wraakgevoelens waarbij schavies Moscowitz Neus, even listig en sluw als zijn Antwerpse alter ego, het Moorse manneke fameus bij zijn kloten pakt.  Alleen valt er niks te lachen.  Tenminste niet op het toneel noch in het publiek.  Achter de coulissen zal er natuurlijk onbedaarlijk handenwrijvend gelachen zijn om de geleverde B- witz.  Zeker gezien de consequentie dat de kassa opnieuw maandenlang gaat rinkelen en de pauwen en witte mannen nog maanden geilend tegen het publieke raam zullen kloppen van kom maar binnen met je knecht!  Al moet ik toegeven, de ware witzenverkoper kan niet aangerekend worden dat de staatskas al leeg was en, vooral niet dat hij, als de Neus, het toneel van de PVV voorstelling aan de Amsterdamse Parnassusweg moest betreden. Dat is nou eenmaal het lot:  geen PVV zonder schaviezen als de witzen verkopende Neus die de wild om zich heen slaande Bult komt bedaren om op ingenieuze wijze wraak te nemen op het Moorse manneke.  En daarmee natuurlijk alle moriaantjes tegelijk een flinke loer bakt en de Bult op een voetstuk zet om de marionetten beter te kunnen gedogen.

Geef mij maar "de wilde" Antwaarpse poesjenel.  Die zegt wat wij denken, doet wat wij dromen, althans dat gelooft hij, maar ge kunt er dikwijls onbedaarlijk mee lachen al zijn het zelfs stomme stoten van een Bult die gelukkig alleen maar gedoogd word.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten