Niezen is gezond! LOL!

Ik vond hem weer terug. Max Tailleur's moppenboekje in zakbijbelachtige vorm: Geloof Me! Doordat het kaft van een soort soft pvc is, en het een pocket formaat heeft, was het gewoon achteruit gefloept en achter andere humorboeken beland. Nou heb ik een ijzerstek geheugen, en herkende het vermistte onmiddellijk, zelfs zonder bril. Nee de titel staat er helemaal niet in Braille op. Maar op zoek naar mijn echte leesbril bedacht ik dat niet één van de moppen was blijven hangen. Alle Bram, Moos en Saar moppen die ik kon bedenken heb ik of in Israel of in Miami en New York gehoord. Doordat ik ze zelf vanuit het Engels heb moeten vertalen zijn ze waarschijnlijk beter in mijn geheugen gebleven. Toch heb ik destijds ook een paar keer de Geinlijn van Max Tailleur gebeld en hóór ik die stem nog. Alleen bleef het bij "Segt Moos tege Saar: Oi Saar,". Verder kwam ik niet. Toch is de conference van Wim Sonneveld "Waar is de humor gebleve vandaag de dag, dat vraag ik u af meneer Sonneberg!" zeker ook in geen dertig jaar meer op de radio te horen geweest. En die teksten stan nog helder in mijn geest.

Bril gevonden, even aan tafel. Verdikkeme, zacht pvc is statisch en het boekje is rondom voorzien van een aardige laag stof. Effe blase... pffft! En ja hoor! Het stofwolkje vloog direkt in mijn gezicht. En mijn neus!
Haaaatjaaaaah!
Mijn rooie kater lag languitgestrekt naast mij op de stoel, diep in dromenland! Tenminste, tot ik het stof had weggeblazen en die niesbui kreeg! Bij de eerste nies schrok hij zich een hoedje, veerde met 4 uitgestoken poten recht omhoog. BAM! Met zijn kop tegen de rand van de tafel om beduusd, bijna K .O. terug op de stoel te belanden waarop mijn 2e nies volgde. En omdat ik natuurlijk die klap gehoord en gezien had, keek ik hem aan tewijl ik diep ademhaalde om hen vervolgens de volle laag te geven. Hebt u dat wel eens gehad? Dat je onverwacht kei en keihard in uw handen moet niezen? Juister gezegd drijf en drijfnat. Zodat je niet eens je zakdoek uit je zak kunt of durft te vissen? Zo was ie dus. Maar niet in mijn handen maar over de kat. Ooit eens een kat gezien die een plens water in zijn smoeltje krijgt en niet weet hoe te vluchten? Zo keek hij dus terwijl ik het voor de derde keer nog moest uitproesten. Ik zag kleine druppeltjes aan al zijn snorharen en de punten van zijn oren parelen. Dat katten ook wimpers hebben valt meestal niet direct op maar des te opvallender was het toen. Vooral omdat hij knipperend met zijn ogen naar mij opkeek. En toen kwam de overtreffende trap! Ik barste tegelijk uit van de lach met die derde nies die nog natter leek te zijn. Tenminste, te zien aan de stoel want mijn kat was van de klap tegen de tafel bekomen en had de nieuwe stortbuien niet afgewacht. Er volgden nog een paar opeenvolgende windkracht 10 Beaufort met bijbehorende stortregen die ik nu erg "handig" wist op te vangen.
Met tranen in de ogen, stof op de bril en zeiknatte handen rende ik naar de badkamer want door het niezen en de lach was de druk op mijn blaas plots tamelijk kritiek geworden. Terwijl ik handenwassend in het fontijntje nog stond na te lachen hoorde ik merkwaardige geluiden uit de woonkamer komen. De kombinatie van gemauw en geritsel van een plastic tasje? Tot mijn stomme verbazing vond ik mijn kat die met zijn kop door het handvat van een rondslingerend plastic tasje was geraakt en vergeefs probeerde met gekke bokkensprongen het tasje van zich af te schudden. Toen ik het beest van deze last verlost had rende hij laag bij de vloer de slaapkamer in om zich te gaan wassen. Uitgelachen, de tafel afgenomen en stoel drooggevreven, nam ik weer aan tafel plaats. Nog even een vochtig doekje over het boekje en terwijl ik de kat schoorvoetend weer de woonkamer zie binnen schuifelen sla ik het ergens middenin open. "Van de regen in de drup!" Beetje flauw mopje maar ik had wel de gieberlach vanwege de toepasselijke tittel. Ik sla het blad om:
"Kat in de zak!" Wat Saar tegen Moos ook zei weet ik niet meer, maar gelachen heb ik wel! :))