Knokken in Bar-Cafe-dancings: 1. Antwerpse folklore

(verplaatst uit MY OPINIONS, 26-2-11)

In mijn jeugdjaren te Antwerpen kwam ik nogal eens in de Breydel- en Statiestraat, 100m verder rechts op deze foto, het nachtleven bij de "Midden Statie" (achter in deze foto)  Da's beschaafd Antwerps voor Centraal Station. De reden was simpel, ik woonde om de hoek, 500 meter verder, rechts langs de Statie.
Rond 10-11 uur 's avonds was het bijna altijd knokken. Portiers van dancings stonder er niet alleen maar hun zakken te vullen maar effectief als "buitenwipper". In 't Antwerps heet het "buiten vliegen". En dat gebeurde daar dan ook dikwijls letterlijk. Die portiers waren dan ook boxers of gewichtheffers in hun vrije tijd, dikwijls een beetje minachtend als Jerommekes aangeduid. Meestal stonden ze voor "den entree" ongeintresseerd een sigaretje te smoren. Totdat iemand naar buiten wou en 5 frank in zijn hand deponeerde. Of meer wat dan gelijk een vrolijk "Merci hé! Goed thuis!" ontlokte. Of minder, wat dan een sarcastisch "Héla, krottigaard! Zedde van Ollaand?" opleverde. Maar soms dook hij ineens naar binnen. Dat was een teken dat er eentje of meer buiten zouden vliegen. En naarmate het langer duurde, was het voorspelbaar dat er harder en verder gevlogen zou worden. Zo zag ik menig spartelend geval bij broekriem en kraag gegrepen, horizontaal een 2 of 3 tal meters door de lucht vliegen om evenzo horizontaal een buik- en smoellanding te ondergaan. Je kon er om wedden dat de zweefvlieger naar de portier terug liep met de woorden dat dien andere begonnen was of, en dat is echt stom, onder zijn armen door weer naar binnen wilde rennen. Echt stom! Want dat was vragen om een tweede buiklanding of, als het meer een boxer was, een "fameuse ket" op de bakkes te krijgen. Wie slim was droop gewoon af. Maar menige slimmerik kwam dan een uur of zo later terug. Al is het I.Q. van zo'n buitenwipper misschien niet zo hoog, je moet zijn visueel geheugen niet onderschatten! En daar werd nogal vaak een inschattingsfout gemaakt. Met nieuwe noodlandingen of kopstoten tot gevolg. Al weet ik niets van vechten, noch van boxen, die spelregels waren simpel: de sterkste wint! En dat is altijd de portier! Want mocht er eens een serieuze sparring-partner, collega Jerommeke buiten gewipt worden, werd er altijd vals gespeeld: binnen 3 tellen stonden de beide collegas van het etablissement links en rechts ernaast, klaar om een soort blindemannetje te spelen. Met dat verschil dat er vooraf geen blinddoek aan te pas kwam en na afloop menig zakdoek voor de neus gehouden werd. Hoe banaal ook, het had vaak iets komisch èn binnen de kortste tijd stonden er tig belangstellenden omheen. Anders was het als er vrouwelijk schoon buiten vloog. Vraag me niet waarom maar die vlogen meestal per 2 tezamen naar buiten. En dan was het meestal "haarke pluk" tot vermaak van de omstanders. En alleen als het echt teveel "gestamp" onder de gordel werd of te lang duurde en het de portier "zijn voeten begon uit te hangen" wilde hij er zich mee bemoeien. Dan werd hij opeens scheidsrechter. Meestal met de gevleugelde woorden tot de meute: "Allez, 't zal hier rap gedaan zijn, zenne." (Dat hadden ze niet van Jerommeke, maar Jerommeke had het van hun!) "Wat is 't? Moet ik er de polies bij roepen of trapt het af?" (aftrappen = opstappen) En in dat opzicht zijn de vrouwen dan toch slimmer: zij gingen dan een paar meter verderop uithuilen of hun hart luchten bij vrienden of omstaanders, af en toe nog een verwensing naar de tegenpartij roepende. Maar eenmaal een beetje bedaard zijn er andere prioriteiten zoals: mijn haar, mijne schmink, mijn kousen... en komt er zelfbewustzijn boven drijven: "Hoe zien ik eruit?" en "Die heeft er goed van langs gekregen!" Folklore heeft altijd een vast stramien. ;)

(wordt vervolgt)

*Moved from MY OPINIONS*
27/2/11 7:57 PM Tal said...
LOL! Ik geniet. Prachtig, zoals je met de taal omgaat. Ik zie het helemaal voor me :-)